kýrk deve yükü ay getirmiþti meczub
ve söyleniyordu:

“zaman çekerse aðýný tarihin sularýndan
elde kalan bir’dir
tüm insanlýðýn sorularýndan”

ay .gök cambazým.
bir dil baþka bir dili nasýl þerh eder gönül olmasa
ey gök yalnýzým.
önünü nasýl görür karanlýklar?
ruh çarpa çarpa yanaþýrken yokluða”

aþkýn diþlerini geçirdiði azadsýz köleydi bir dilim ay
rüyalarým benden fidye istediðinden beri
ve rütbesizdi göðün kuyruklu yýldýzý

þeyda meskeninde
yüreðini soluyordum bir dilim ay’ýn
andýkça ýþýldýyor kandýkça kanatýyordu

ve aðýyordu çehresi
“ruhun yaðmur ormanlarýmdýr
tüm denizler arýnýr ateþimden
serin ve selamettedir sular
ve sorulan.iþte bunun için bazen ‘yazan’
bir þair daha iyidir bazen de susan bir ‘talan’

geceme mýhlanýp kalan paslý hançerelerin sözünden
söyle karanlýklara
bana kanmasýn artýk ne aralýklar ne de eþikler

ve kanatlarýnýn altýnda saklamasýn puhu kuþlarý
belki artýk bitli bir ay çocuðu olmaklýðým
aðularý dökülmüþ dilsiz bir hayal artýðý

bak nasýl vehmediyor yýllar kendini bir aheste günde
künhüne varmak için dolambaçlý yollarýn
söyle ve anla artýk kýlýcým sen.
ben dîl ’e sürgün hayalatým. koskoca bir þehirde
pür neþe münzeviye çýkar yollarým

ey yüzümü çizen yüce ressam
o sesleniþin olmasa ne anlamý kalýrdý varlýðýn.
ve sorularýn
her ne vakit senden dönsem ,yine seni anar bulurum kendimi”

þimdi dinliyorum sayýklamaktan aklýný yitirmiþ
o maðrur bir dilim ay’ýn meczubla raksýnýn çýðlýklarýný

býrak büyülü ve esrik naðmelerini
bir dilim ay’a kaptýrmýþ tüm þiirleri ve þarkýlarý.onlar
ne cevap verirler suallere ne de rahat býrakýrlar aþklarý

göðün çýlgýn hýzmasý. bir’i dileyen o þehrayin.
ve hükümsüzdü ellerimde acun yýldýzý.

Temrin Dergisi Sayý 7