Yüreðini siper et. Güvenlik içerisinde olursun. “Yoruldum” deme sakýn.



Göðsüne yüreðinden baþka muska takanlar yorulurlar.



Göðüs kafesin acýdan bir mengene gibi yüreðini sýktýðýnda, aþk var mý, ona bak.



Varsa eðer, aldýrma, daðlar gibi gelsin. Çünkü aþk, acýyý hayata dönüþtüren bir iksirdir.



Acýya aþýk olanlarýn “Ey tabib elden gelirse yâremi gel emleme… Yar elinden gelmedir bu yâreyi merhemleme…” diyenlerin sýrrý burada yatmaktadýr.



Bu sýrrý bulanlardan biri, sevdanýn baþöðretmeni öyle demiyor mu: “Ben hüzünlerin Peygamberiyim.”



Aþk varsa eðer, sen deðil daðlar sallansýn.



Acýyý aþkla bal eylemeye bak. Sür merhem diye yürek yaralarýna, hayalinin ve umudunun kýrýk yerlerine, içinin Karacaahmed'e dönmüþ bölgelerine.



Aldýrma hainlere, ihanetlere. Onlar acýyý aþka dönüþtürmemiþ zavallýlardýr. Onlar, muhteþem acýlara pespaye sevinçleri tercih eden aþk sefilleridir.



Unutma, bin sevincin vermediðini bir acý verir. Acýný, aþkýn santralinde bitimsiz bir enerjiye dönüþtürmeye bak. Hatýrla ki yürek yürek nükleer güç merkezidir. Seven ve inanan bir yürekle hiçbir atom santrali boy ölçüþemez.



Bil ki, umuttan söz ettiðin her dem aþktan söz ediyorsunuzdur. Çünkü umut aþkýn çocuðudur. Aþksýz umut, plastik bebekler gibidir; oynar, eskitir ve atarsýn.



“Umudum tükendi” deme, doðrusunu itiraf et, aþkýnýn tükendiðini…



Sahi, aþk tükenir mi? Evet, eðer ölümlüden, ölümlüye ve ölümlü adýna ise tükenir.



O, aþk suretinde görünen tutkudur. Tutku tutuklar, aþk azad eder. Bir duygunun aþk mý tutku mu olduðunu anlamak istersen, rengine bak.



Rengine bak, kara sevda mý, ak sevda mý?



Sevdanýn karasý köleleþtirir, aký özgür kýlar. Özgür kýlan aþka muhabbet denir.



Muhabbet, yüreðe düþmüþ bir tohumdur; “her baþka yüz dane veren yedi baþak” gibi, yediverendir o.



Muhabbet insanýn harcadýkça çoðalan tek sermayesidir. Herþey harcadýkça tükenir, muhabbet asla. Muhabbet müebbeddir.



Üzerine üzerine gelen karanlýðýn kara yüzlü, kara vicdanlý, kara güçlerini, aþkýn siperine sýðýnarak püskürtebilirsiniz. Onlar kaybettiler, onlar nefretin eli kanlý temsilcileri… Sen kazandýn, çünkü sen aþkýn cephesinde yer aldýn, aþkýn ve aþkýnýn.

Hesabýný yaparken tarihi unutma, coðrafyayý unutma. Acýyý unutma, sancýyý unutma. Melekleri, Sakarya'yý, Nil'i, Tuna'yý, Fýrat'ý, Dicle'yi unutma.



Ýstanbul'un, Kahire'nin, Baðdat'ýn, Þam'ýn Mekke'nin çocuklarý olduðunu unutma. Senin kara, sarý beyaz kardeþlerin olduðunu, yüreðinin Asya, Afrika, Afrika, Avrupa, Amerika taraflarýnýn olduðunu unutma.

Fakat, hesabýný yaparken kesinlikle þöyle baþlamalýsýn:

“Elde var aþk”