Aðustosun son günü Ýzmir ;
Halamýn evindeki misafirliðimin sonuna yaklaþýyorum altý gün sonra Ýzmiri býrakýp Trabzona, okula geri dönmem gerekiyor.Hayatýmdaki önemli dönüm noktalarýndan birini bu evde yaþadým. Zor bir karar verdim hayatým için. Okulu artýk ikinci plana atýyorum oyuncu olmaya karar verdim. Bu yýl konservatuara hazýrlanacaðým. Aslýnda oldukça ani oldu yani bir süredir içimde vardý galiba ama kendime bile söylemeye cesaret edmiyordum " BEN BÝLGÝSAYAR PROGRAMCISI DEÐÝL OYUNCU OLACAÐIM " . Toplumun insanlar üzerindeki baskýlarýndan en çok yakýnan ve " Herkes ne der ? " lafýna en çok sinirlenenlerden biri olan ben belki herkes ne der ,Ailem mümkün deðil kabullenmez veya gelecek kaygýsýyla bunu kendime bile itiraf edememiþim. Karar verdikten sonra bile gelecek kaygýsý beni düþündürmedi deðil ne de olsa bilgisayarý seviyorum ve bir bilgisayar programcýsý olarak iyi bir geleceðim var. Ama tiyatro ; o sanýrým hayatýmýn aþký. Ben duygularýmý dinleyecek cesareti buldum ve onun peþinden gitmeye karar verdim. Ýþini iyi yapan bir insan nasýl olsa para kazanýr hem bütün sorun paraysa televizyondaki o seviyesiz dizilerde oynayan birçok kiþi bir bilgisayar programcýsýnýn beþ katýný kazanabiliyor bir ayda yani her iþte olduðu gibi sorun sadece para kazanmak olduðunda bir çözüm bulunabilir. Ama ben para deðil aþk için tiyatrodayým.Aslýnda nesine aþýk oldum tiyatronun bilmiyorum. Hep söylenir ya " Ýki Kalas Bir Heves " diye benimkide o hesap iþte , ama o hevesi alkýþlarýn büyüsüne kapýlmamýþ biri bilemez . Salona sahneden bakmanýn güzelliðini ve oyunu beðenip alkýþlayan insanlarýn gözlerindeki pýrýltýnýn hazzýný ancak bu aþký yaþayanlar bilir.
     Bu gün bir karar daha verdim en az ilki kadar zordu benim için. Neresinden baþlasam bilmemki ? Halamýn evinin arkasýnda yarým kalmýþ bir inþaat var. Aslýnda inþaat demekte zor temel atýlmýþ ve öyle býrakýlmýþ kolonlar ve betonlardan oluþmuþ bir harabe. Mahallenin veletleri toplanmýþlar kartonlardan kendilerine bir ev yapmýþlar oraya. Çok zevklidir bir çocuðun böyle bir yere sahip olmasý . Kelimelere dökmek zor bu zevki , ancak onun için muhtemelen " bizim gizli yerimiz " diye adlandýrdýðý , ona ve arkadaþlarýný ait büyüklerin giremiyeceði bir yer ; Onun krallýðý. En güzel oyunlar orada oynanýr en müthiþ gizli planlar orada yapýlýr. Bunlarý biliyorum çünkü bizimde vardý çocukluðumuzda öyle bir klübümüz , artýk ne kadar klüp denirse oraya. Ama þimdi düþünüyorumda en lüks yat ve golf klübü üyelerinde olan bile yoktu bizim ordaki keyfimiz. Zaten parayla satýn alýnamazdý o keyif. Çocuk olmak lazýmdý o mutluðu yakalamak için , yat sahibi olmak deðil. Þu eve gelince arka odada yarý uyur yarý uyanýk bir halde kestirirken arka taraftan sesler duydum "PAT PAT PAT PAT ". Ne olduðunu anlamadým önce o uykulu halde , sonra arkadaki ev geldi aklýma belediye bu oyun merkezini yýkmaya gelmiþ olamayacaðýna göre herhalde kaçak inþaatlarýný büyütüyor çocuklar diye düþündüm. Merak ettim , çýkýp bakmaya karar verdim. Balkona çýktýðýmda kartondan evi aradý gözlerim , yoktu. Daha doðrusu vardýda yasýlaþmýþ ve üstüste yýðýlmýþ kartonlara dönüþüþmüþtü. Sonra onu gördüm 12-13 yaþalrýndaydý evi yapan çocuklardan daha büyük deðildi. Son kartonu yere atmýþ düzleþtirmek için üzerinde tepiniyordu "PAT PAT PAT PAT " . Önce rakip çetenin elemanlarýndan biri olmalý diye düþündüm ama hemen sonra , öyle olmadýðýný anladým. O hayatýnda hiç bir zaman rakip çetenin üyesi olamayacaktý çünkü oyun oynamaya hakký yoktu. Havanýn karardýðý þu saatlerde diðer çocuklar yemek yemek için evlerine daðýlmýþlardý. O ise sokakta çöplerden kaðýt topluyordu. Bu kartonlar ise onun için bir hazine deðerinde olmalýydý en azýndan onbeþ yirmi kilo vardý. Bunun gerçek hayattaki anlamý ise babasýndan bunun parasýnýn birazýný saklarsa o kocaman çukulatayý veya oyuncakçýda gördüðü o arabayý alabilmekti. Sonra aklýma diðer çocuklar geldi evin asýl sahipleri. Baðýrýp korkutmayý düþündüm çocuðu , en azýndan kartonlar yerinde kalýrdý ve diðerleri yarýn bir daha inþa ederlerdi evlerini. Kararýmý çabuk vermek zorundaydým neredeyse iþi bitmiþti çocuðun. Sonra , susmaya karar verdim çünkü baðýrmanýn bir yararý olmayacaktý. O karnýný doyurabilmek için buradaydý ve üstelik bu sefer iþin ucunda birde o kocaman çukulata vardý . Þimdi gitse bile daha sonra tekrar gelecekti , evi yine yýkýp kartonlarý almaya. Ben bunlarý düþünürken o son kartonuda dümdüz etti ve boyunun iki katý uzunluðundaki buzdolabý kartonundan baþlayarak teker teker elleriyle çekmek zorunda olduðu arabasýna taþýmaya baþaldý onu sesizce izledim bir süre. Daha sonra , para kazanmaya baþlayýnca sokak çocuklarý için birþeyler yapacaðýma söz verdim kendime. Ben
içeri girmek üzereyken inþaatýn diðer tarafýndaki sokaktan baþka bir çocuðun arabasýný çekerek geçtiðini gördüm önce çöp kutusunda durdu ama içinde birþey bulamamýþ olacakki yoluna devam etmeye hazýrlanýrken o da yerde yýðýlý kartonlarý fark ederek önce duraksadý , ve mutluluðu her halinden anlaþýlýr bir biçimde o tarafa yöneldi. Fakat sonra diðer þanslý arkadaþýný fark etti. Ona kýskanarak baktý ve asýk suratýyla bir baþka çöp kutusuna doðru yoluna devam etti.

Not : Ben gözlerimi açtým ama yaþadýklarým rüya deðildi.