Geçmiþimizin ne kadarý,kaçta kaçý hatýrlamak istemediklerimizle dolu? Yada hatýrlamaktan kaçtýklarýmýz,uzaklaþmak istediklerimizle?

Üzüntülerimizi unutmaya çalýþýp mutluluklarýmýzýn gölgelenmemesini isteriz. Kabul bir miktar bencilce ama huyumuz kurusun!.. Eðer bizi derinlerden sarsan,duygularýmýzý çatlatan,kýrýlmasýna sebep olan anýlarýmýzý hatýrlayacak olursak da vücut ýsýmýz bir anda deðiþir,kalp sýzýyla çarpar..

Salt insanoðluna mahsus müthiþ bir ikilemle yaþýyoruz belki de. Mutluyken her þeyi hatýrlamak istemek mutsuzken de istememek! Yani istemek yada istememek iþte bütün mesele bu!...

Bazen klonlanmýþ iliþkiler yaþadýðýmýzý düþünüyorum.Sanki hepimizin yaþadýklarý benzermiþ gibi. Ben bir gün sevgilimle parktayken o aný bir fotoðraf karesiyle hapsedip bak ne kadar mutluyuz dediðimde sanki bir sonraki gün ayný parkta bir baþka çift, ayný þeyleri gerçekleþtirip “Bak ne kadar mutluyuz”, diyecekmiþ gibi geliyor bana..

Yüzümüzdeki ifadeler,geçmiþin ve geleceðin kuþkusu ve tüm bunlarý süzgeçten geçirilmiþ ince bir tülle örtme isteði.. Ýnce tül korkudur..Ýnce tül mutlulularýn zerrelere daðýlma olasýlýðýnýn endiþesidir. Ýnce tül kimin ne istediðinin aslýnda hep saklý oluþudur..

Hepimizin deðiþik renklerde hayalleri olduðunu kestirebiliyorum. Bu renklerin açýk,parlak ve (u)mutlu renklerde olduðunu tahmin edebiliyorum.. Sanýrým nedeni de açýk parlak ve (u)mutlu yaþamlar istediðimiz. Anahtar duygulardan birinin “güven” olduðunu kestirmek güç deðil.. Güvenmek istemek,güvenebilmek,güvendiðine inanmak…

Tüm bu arzularýn kesiþtiði anlarýn birinde belki de yaþlý bir adama uzatýlýr fotoðraf makinesi. Arka planda mümkünse deniz,gölet çiçekler gibi kalbe hoþ görünen görsellikler olmasý tercih sebebidir. Sonra yaþlý adamýn buruþuk eli deklanþöre basmadan önce bir sevgili duruþu belirlenir.. Yüzlerde ise çok ama çok sonra çözülebilecek görünmez endiþe çizgileri saklýdýr..

Eðer güzel bir yaz günüyse dondurmalar alýnýr. Eriyen kýsmý birilerinin üzerlerine damlar. Ama bu olay kahkahalarýn yayýlmasýna neden olur. Çünkü mutluluk anlarý bir dondurma lekesinden daha deðerlidir. Önemli olan mutluðun lekelenmemesidir…

Ýliþkiler konusunda böyle olur olmaz ahkamlar kesmeyi sevmem aslýnda.. Kusuruma bakmayýn... Ve yaþadýklarýmdan aldýðým cüretle Genel kiþiler zamaný türevli cümlelerle düþüncelerimi çoðaltmýþsam da kusuruma bakmayýn..

Lafý gevelemeyeyim. Söylemek istediðim þu. Bir arkadaþýmýn aþktan korkmuyorum dediði gibi bende beni bekleyen ,yolumun önündeki taþlarýn arasýna sýkýþmýþ acýlara raðmen “ Kýmýldamayýn çekiyorum! Klik”lerden korkmuyorum!..

Þimdi hep beraber toplanýn! Evet çok güzel! ”Peynir” deyin! Harika!.. Kýmýldamayýn çekiyorum! Klik!...



Oktay COÞAR
01.04.2002.