Güneþ doðdu,
Kýrýlanlarý yapýþmýþ olacak sanýyordu uyandýðýnda
Yanýldýðýný anladý
Umutsuzluk döke döke yürüdü kaldýrýmda...
Güçsüz elden,
Aðýr beyinden,
Saðlam iþ çýkmalýydý,
Çýkmadý
Daha bir aðýrlaþtý bedeni.

Onu anlamadý birisi
Dikkatsiz saçtý kelimelerini
Ekmeðiydi
Bir þey demedi.

Evin yolunda kinler gördü
Biraz da o ekledi
Çoðaldý üzerindekiler,
Bilmedi…

Anlamayabileceði birisini buldu giderken
Aldý eline topladý kinini
Bütün gücüyle adamýn üstüne attý
Attý acýta acýta bir daha…
Bir daha...
Rahatladý sandý…
Fark etmedi üstünün baþýnýn grileþmesini
Çekti gitti evine hafif…

Gözleri acýmýþ adam kendine baktý
Bir deðiþiklik vardý
Kýrýlmýþ bir þeyler sanki içinden
Kaldýrýma dökülüyordu…
“Uyuyunca, geçer belki” dedi
Uyumaya gitti…