aðzýmýza takýlmýþ, yüreðimizdeki sesi susturan, susturucular var hepimizde.
seslendirilemeyen, bu nedenlede düþünce olma ululuðuna eriþemeyen, düþünememeceler, hatta düþünmemeceler... göz kapaklarýma çöken bir umutsuzluk var, kapanýp açýlmama isteðini körükleyen. aklýmda ütopik bir sevda masalýnýn hep bize kalmýþ hüzünlü sonlarýnýn hatýrlanan kalýntýlarý.
birde sen varsýn, kalma fiilinden türemiþ, ancak, kalma eylemiyle hiçbir alakasý olmayan.
artýk yapaylýða alýþmýþ bedenlerimiz-bedenim-. beslenme piramidimizin her yerinde alýþýlagelmiþ suni hayatlar var.
ve suni aþklarýn geride býraktýðý kanserojen duygular.