Deniz mavisi deðildi o renk, suya yazýlmýþlardý o dizeler...
Ruhtan gelenlerden deðildi...
Ýçinde bir yerlerde replikler, kurgu, senaryo hazýrdý..
Hayatýnýn senaryosu...
Sen yazdýn, karþýndaki oynadý...
Sen ol dedin, karþýndaki oldu...
Ayaklarýnýz çýplak, gözleriniz kapalý
Ay yýldýzlara Þehrazat'ý anlatacaktý hani
Bir gece yarýsý ateþ böceklerinin meþaleleri sahilde
Sen
‘Þile bezi elbiseyle deniz kenarýnda dans edeceksin’ dedin ‘kollarýmda’,
O inandý...
Sen güven dedin, o güvendi...
Sen umut daðýttýn kucaklar dolusu, o payýný aldý...
Payýna düþen siyahtý..

Papatyadaki beyazlýðý, saflýðý anlamýþ gibi yaptýn, oysa asla anlamadýn...
Papatya farkýndaydý kendi saflýðýnýn onu sen kirletmeye çalýþtýn...
Sen bir düþ gezginiydin...
Düþlerinin peþinden uçarken kuyruklu uçurtmalar gibi,
Aþký, gerçek aþký teðet geçtin...
Kýrdýn ama eðemedin...
Acýttýðýn kadar acýmadýn....
Haklýydýn;
Masallarý ancak cesurlar yaþar, korkaklarsa hayata kaçar....
Korkak olan sendin, karþýndaki deðil...
Kazandýn …. mý?
……………………..