Herkes bir þehri sevebilmeli bence, hem de deliler gibi.Sevdiði þehrin Kaldýrým taþlarýný sayabilmeli tek ve tek. Hangi mevsim endoyurucu nerede yaþanýr. Güneþ hangi tepeden en göz alýcý þekilde batarbilmeli. Hep ayný gazeteciden alýþ veriþ yapmalý, ayný parkta oturupdinlenmeli. Bildik kuþlar ayný aðaçtan yolunuzu gözlemeli, hep ayný zamanda acýile duyulmalý trenin sesi insan bir þehri delice sevmeli. Bir ferman çýkarýpherkesi, istisnasýz herkesi bir kenti sevmeye mahkûm etmeli büyükler. AmaAnkara bana düþmeli. Buna hakkým var sanýrým. Kimse alýnmasýn, darýlmasýn onca hukukumuz var Ankara’yla, kimseyle paylaþamam bilesiniz. Soðuk kýþ günlerininen sertinde siz mýþýl, mýþýl uyurken bendim Ankara’ ya eþlik eden; Aðzýmdabirinci sigarasý, Ulustan, Sýhhiye’ ye üþüyerek yürüyen. Üþüdüm dondum amayinede þikayet etmedim Ankara’ dan. Ýnsan bir þehri sevmeli bence. Sýcak yazgünlerinde Gençlik Parkýnda güneþ henüz yüzünü gösterirken yine ben vardým Ankaranýn yanýnda. Çocukluðumu, gençliðimi ömrümün en güzel günlerini onun gönlünühoþ etmek uðruna harcadým ben. Azmý yüzüm karardý kirli havasýndan, yinedeumursamadým. Benim Ankara sevgim dün baþlamadý, yarýn da bitmez. Herkes bir þehri sevebilmeli bence, hem dedeliler gibi, Ankara benim. Ne darbeleri beraber atlattýk, ne ihanetler yaþadýkdostlarýmýzdan. O insanlara küsmedi, bende ona.

Herkes bir þehri sevebilmeli bence, hem de deliler gibi.

Ama Ankara benim...