YAÞAMA DAÝR...

Hayatýn bir anýnda, baþýmýzýn üstünde hissettiðimiz, ama görülmeyen bir kara bulut vidalanýr;Sürekli þimþek…
Fýrtýnalar koparýrken baþýmýzda karabulut, bütün
asabiyetiyle beynimizden girer ,yaðmur olur yüreðimizden
çýkar ve gözlerimizden boþalýr.Aslýnda güzeldir yaðmur.
Bazen yalnýz kalmak yaðmur çiselerken ýslak yerlere
basmak ve hafif üþürken düþünceler içerisinde yürümek isteriz.yürürken de düþünmek….Ama yaðmurlu havanýn en dayanamadýðýmýz aný…o dinlendiren yavaþ yürüyüþümüzün
yerini kaçmak için koþan ayaklarýn alývermesi…Neden kaçýyoruz….neden …çünkü dayanamýyoruz fýrtýnalar koptuðunda..Þöyle bir hoplayýp kalbimizde ince bir
ürperti hissediyoruz.Gök gürleyip gürleyip huzursuz ederken
içimizi, huzurlu bir ortam arayýþýna giriveriyoruz.
Ýþte bu sebepledir hýzlý yürüyüþümüz.En huzur veren þey;
huzurlu mekanda içerden seyretmektir dýþarýyý.Ama
hiç fýrtýnaya maruz kaldýðýmýz, kara bulutun
tam onikiden vurdum dediði hedef olmadýk mý…Olduk.. .
Bazen kara bulut ,o kadar abartýr ki;
fýrtýna kopartýr,sel olur…Dahada yetmedi
yüreðimizin en hassas yerinde kuluçkaya oturur.
Ozaman sen seyret içimizde kopan yýldýrýmlarý…
Güçsüz kalan ruh ve bedenimizi.
Güçlü insanlar aða takýlmýþ kuþ gibidir.
Çýrpýnýrlar en azýndan.Çýrpýnýrken de vücutlarýnýn herhangi yerinden tüyleri azalýr.Yani illaki bir þeyi eksilir . Korkar olur o heyecan güven ve huzurla dolaþtýðý ayný yerlerde uçmaktan…
.Ama kaybettiklerinin yanýnda kazandýklarýný düþünürler, kara bulutu içinden söküp atanlar.Nasýl bir savaþ verildi, kara bulut pes etti .Herkesin savaþý farklý farklýdýr.Fakat hepsinde sevgi, özveri, iyilik yani tüm güzellikler vardýr.Onun için iþte yaðmurun ardýndan beliren gök kuþaðý rengarenktir.kara bulut gider ve serilir renkler ruhumuza.Ve iþte hayat ozaman renklidir.
Yaðmurda yürüyen ama koþmayan,içerden seyredenlerden olsak.Dilerim en güzel renkler bizimle olur
Yaþam, yaþamý anlatmaya yetmez…