Susmak bazen en büyük baþkaldýrýdýr sevgiliye,
Ölüm sessizliðinde,
Ruhunuz göðe yükselirken
Anlamasýný istersiniz
Kopan fýrtýnalarý…

Yalnýzlýðýn soðuk nefesi ile
Yüreðinizin bir hikâye gibi
Neler anlattýðýný duymasýný,
Siz konuþmadan yüreðinize akmasýný istersiniz.

Kanla yazýlmýþ kaderleri umursamazsýnýz,
Dört duvarýn sürgününü yaþar,
Kül olmuþ avuçlarýnýz için aðlarsýnýz,
Okyanusun ortasýnda
Dalgalarýn can çekiþmesine
Benzer haliniz.
Tek sýðýnaðýnýz onun elleridir.

Hiç korkmazsýnýz
Acý yaralarýnýza dokunmaktan.
Kendinizi acýtarak aþýnýzýn direncini
Arttýrdýðýnýzý düþünürsünüz.
Oysa olan sadece içinizin
Daha da katýlaþmasýdýr.
Her güne daha yenik
Daha güçlü baþlarsýnýz.
Yüreðiniz neye benzer bilir misiniz?
Boþlukta sallanan bir adama.

Hem susmak hem anlatmaya çalýþmak,
Yaðmura
Daðlara
Yeryüzüne sesini duyururken
Sýðamadýðýnýz bir çýðlýðýn içinde kaybolmak…

Yine yýldýzlarýn parçasý olduðunuz bir günde,
Baþkaldýrýnýn titreþimi vururken sevgiliye;
Selam gökyüzünden,
Ölümün asil gölgesini taþýyan tüm aþklara.