Bir kadýnýn sadece saçlarý namusluymuþ. Çünkü daha çocukken babasý saçlarýný okþar benim nadide çiçeðim dermiþ ona. Ve babasýný o kadar severmiþ ki saçlarýný sadece ona okþatýrmýþ.
Bir perþembe günü annesi onu alýp anneannesinin yanýna taþýndýklarýnda bir daha babasýný görememiþ. Her ne zaman babasýný görmek istese annesi ona hep mani olmuþ. Babasýnýn bir resmini annesinin çantasýndan çaldýðýnda hayatýndaki ilk hýrsýzlýðý ve ahlaksýzlýðý yapmýþ. Sonra annesi ona fotoðrafý sorduðunda bilmediðini söyleyerek ilk yalanýný söylemiþ. Derken ahlaký bu þekilde bozulmuþ.
Her erkekte babasýnýn þefkatini aramak istediðinde kendini yatakta bulmuþ. O yataktan bu yataða savrulurken kendini kaybetmiþ. Buna raðmen cüzdanýnda babasýnýn fotoðrafýný kaybetmemiþ. Bir cuma günü dýþarýda ezanlar okunurken o yatakta bir erkeðe bedenini peþkeþ çektiriyormuþ. Fakat hiçbir erkeðe saçlarýný okþatmýyormuþ. O akþam da saçlarýný okþatmak istemediði için bedenini peþkeþ çektirdiði erkeðin hýþmýna uðramýþ.
Hem dayak yemiþ hem gýrla küfür. Cabasý cüzdanýný da erkeðe kaptýrmýþ. Hiçbir þeye üzülmemiþ ama babasýnýn fotoðrafýnýn elinden gasp edilmesine çok üzülmüþ. O gece saatlerce aðlamýþ. Dýþarýda yine ezan okunuyormuþ.
Fakat gidecek bir yeri yokmuþ. Aðlaya aðlaya merdivenlerden inmiþ. Yarý çýplak bir vaziyette sokaða çýkmýþ. Hepsi camiden yeni çýkmýþ erkeklerle sokak doluymuþ. Ona bakmýþlar fakat hiç acýmamýþlar. Çünkü arsýz ve namussuz bir vaziyette olduðu için þeytana benziyormuþ. Cemaati ayartabilirmiþ. Saçlarý namuslu kadýn oradan uzaklaþmýþ. Bir denizin kenarýna gelmiþ. Saçlarýný rüzgara vermiþ. Dalgalanan saçlarýnda yýldýzlar parlýyormuþ.
Babasýný düþünmüþ ve üzülmüþ. Denizden esen rüzgar onu üþütmüþ. Ýçi titremiþ gözleri karanlýk sulara dalmýþ. Önce gözleri intihar etmiþ. Sonra tüm bedeni acýlara boðulmuþ.
Bir sabah ceseti karaya vurmuþ. Saçlarý tertemizmiþ. Bedeni ise yalnýzmýþ. Polisler gelip onu morga kaldýrmýþlar. Hiçbir ziyaretçisi yokmuþ. Dýþarýda yine ezan okunuyormuþ. Sonra belediyeden adamlar gelmiþ. Onun kuyusunu kazmýþlar. Onu elleriyle mezara indirmiþler.
Saçlarý namuslu kadýnýn saçýnýn bir teline dokunamamýþlar. Onu öylece gömüp kaybolup gitmiþler. Kimsesizler mezarlýðýnda sadece onun kabrinde beyaz güller açýyormuþ. Sadece onun mezarýnda baba baba diye sesler duyuluyormuþ.
Yaðmurlar düþer topraða. Büyür mezarlarda acýnýn çiçekleri. Yaþamak nedir ki zaten. Bütün çabalarýmýzýn sonucunda bir mezar taþý kalýr geride. Bir de otobüs bekler gibi ölümü bekleyiþlerimiz yansýr gök kubbeye. Sonra ön kapýdan bineriz içeriye ve tacizler, tahrikler arasýnda ulaþýrýz son duraða. Kimi skor peþinde kimi aþk peþinde giderken bir bakar ki arka kapý açýlmýþtýr ve inme vakti çoktan gelmiþtir. Ýniþli çýkýþlý bir hayatýn virajlý yollarýnda
kimse kimsenin umurunda deðildir. Çünkü o otobüste zaten insanlýk ölmüþtür.