Dem çayýn asaleti, demsiz olmaz kýymeti.
Çayýn vakti geçmiþse bekleyin kýyameti.
Tazesi billûr gibi, gözlerdeki nur gibi.
Anlatýr yudum yudum gökten inen rahmeti.

Kendi kara bahtý þen, çay bardaktaki gülþen.
Açýlýr yaprak yaprak, suya düþünce ruþen.
Demi demliðe düþen, dem güzeli taze kan.
Bize rahmettir haktan, bardaða candan düþen.

Çay vermiþler adýný, bilen bilir tadýný.
Alýrsýn muradýný, yudumlarken çayýný.
Yükselirsin göklere, açmadan kanadýný.
Tarihe yazdýrýrsýn, taçsýz saltanatýný.

Billûrun bildirgesi, okunur bardaklarda.
Çayýn taze demleri iz olur dudaklarda.
Vurulmuþ onun mührü, yazda kýþta baharda.
Öyle özlenir ki o buz gibi duraklarda.

Candan vurgunum ona, sevgili odur bana.
Ýçimde çaðýl çaðýl çay derim çaðlayana.
Her devrin sultaný o, güzelden anlayana.
Öksüz kalan ellere, ince bellide ana.

Damla damla damlar da bardaða kaný düþer.
Taze iken içmezsen, demin tazesi küser.
Çay güzellik sýrrýdýr, Allah’tan hayýr ve þer.
Sunulduðunda camla, yudum yudum içiver.
Ankara,13.12.2008 Ý.K