zaman!

yaþamak denen sezgisinin tam orta yerinde
bir akrep yelkovan savaþýymýþ ömür
çýrpýnýp çan çekiþen anlar içinde
uðradýðým tecavüze haz demiþler
toplamýna yaþam
piç'liðim buradan
babamýn oðlu olmaktan

iki damla düþmüþ zihnimdeki çöle
seraba kesmiþ sanmýþým
iki damla arasýndaki fýrtýnada
var olmuþum
tanrým olmuþum
teslim olmuþum

melankoli!

ölgün ruhlarýn tozuymuþ üzerime serpilen hüzün dedikleri
ellerimden tutup da bir akþam gezmesinde
bir baþýnalýðýn ýssýz sokaklarýnda
gölgelerin esirgendiði yerde kaybedip duran beni
bir ünlem suskunluðunda yaný baþýmda
sýr'lý aynadan yansýyan suretin arkasýnda
görmesin diye sahipleri gerçeðini
kýrýlmasýn diye avunduklarý kafesleri
hep aynalarýn arkasýnda saklý bir giz
iki damla arasýndaki fýrtýnada ince bir sezgi
kýrýlmasýn diye ayna
hep saklý
o oyunbozan haydut!

yalnýzlýk!

-siz'lik bir ekten türetip anýlarýmý
Ýniyorum yeryüzüne
beylik anlarýmla vuruyorum
zamaný
yaþýyordum
ölmenin zamanýydý

martýlarýn kanatlarýna tutunmuþtum
iþiyordum kalabalýða göðün bir ucundan
amonyak kokulu bir nehir
sýzýyorken hatýralarýmýn orta yerine
üçüncü bir kayýptý
kelimelerin ateþini yakýp
benden çalan
yoktu!
yaþanýlýyordu yangýn
rivayet'siz kentler yanýyordu gözlerimde
yalýn-ýz-dýk!

ayrýlýk!

kör hüzünlerinde
fersiz zamanlarýn kýyýsýna düþermiþ kýrýk aynalar
her ten kendi çölümde bir –miþ'li bir yaþam sürermiþ
rivayetsiz bir söylencedir
imlasýnda kaybolmak istediðin yollar
sessiz çýðlýklarýn yankýsý hoþçakallar
ve gitmek!
terk ediyorum zaman seni
bu rivayetinde
avlunda yeni yeni günlerinle
kendimle