Bir gece ansýzýn hüzünler basmýþ beni
Yalnýzlýðýmla seviþirken yataðýmda
Yakalanmýþým, yapayalnýzmýþým,
Yalnýzlýðýmla seviþmenin yazgýsýný ben alnýma yazmýþým

Soðukmuþum, kýþmýþým, ayazmýþým.
Kar varmýþ, yuvarlanmýþým, bembeyazmýþým.
Bembeyaz olmuþ her yer bulanmýþ kara
Karlar içinde bir tek gözlerimmiþ kömür gibi kara

Üþümüþüm, burnum kýzarmýþ, yanaklarým al al elma,
Ben bir kardanadammýþým ýssýz bir yolun kenarýnda!
Bembeyazmýþým, bir tek gözlerimmiþ kömür gibi kara
Bir kardanadammýþým, soðuða hiç aldýrmazmýþým

Bir tek senin sevdanmýþ içimde kanayan yara
Kor olmuþ eritmiþ beni, daðýlmýþým dört bir yana
Devrilip ufalanmýþým, tekrar ayaða kalkamazmýþým
Bir kardanadammýþým, üstelik yýkýlmýþým, yapayalnýzmýþým

Hep yolunu gözlemiþim aldýrmadan üstüme yaðan kara
Gelip beni yeniden doðrultacaðýn aný beklemiþim
O paramparça halimle bile hâlâ
Geleceksin diye umuduma umut eklemiþim

Ben çabalarken güç bela kalkmak için ayaða
Gece yarýsýný geçince dona çekmiþ hava
‘Yazýk günah’ demeden, acýmadan hiç bana
Diz boyu örtmüþ üstümü beyazlar, suçlu bir telaþla

Ellerim kollarým kaskatý, tamamen buz kesmiþim
Bu beyaz sessizliðin içinde saðýr eden bir sesmiþim

Ben bir kardanadammýþým yolun kenarýnda!
Bir tek gözlerimmiþ kömür gibi kara
Bir de kalbim varmýþ kýrýk dökük bir yerlerde ama
Canlandýrmaya yetmemiþ bu viraneyi tek baþýna


Ben bir kardanadammýþým yolun kenarýnda
Boþver sen beni, duyma görme aldýrma!





16 Þubat 2002 / Cumartesi