Deðiþen Kapýlar
KAPILAR, DEÐÝÞEN YÂDA DEÐÝÞTÝRÝLEN

Kapýlar vardýr mutluluða açýlan, kapýlar vardýr arkana bakýp, kapanýp kapanmadýðýný bile kontrol edilmeden uzaklaþýlan. Bazen ne olduðunu anlamadan çýkýlan kapýlarda vardýr, geri dönüp dönmeyeceðini bilmediðin.

Belki on yýl belki yirmi yýl, her sabah arkada sevdiklerini býraktýðýn ama eninde sonunda tekrar dönülen. O kapýyý ilk defa açtýðýnýz günü hatýrlýyor musunuz? Aileniz dýþýnda kendi sevdiðinize kurduðunuz, mülkiyeti size ait ya da kiracýsý olduðunuzun bir önemi olmayan ama sizin olan ilk evinizi.

O evin bir anahtarý sizde vardýr, bir ikincisi ise sevdiðinizdedir. O evin her noktasý, sizin ya da sevdiðinizin ilk heyecanlarýyla kuþatýlmýþ, her objede kirlenmemiþ aþkýn dokunuþlarý iz býrakmýþ, iki tenin uyumlu kokusu evin her yerine sinmiþtir. Eksikleri de vardýr, belki hayalinizdeki ev deðildir, olmasý gereken bir takým þeyleri tamamlayamamýþsýnýzdýr ama o ev sizindir, size aittir. Sevginin ortak ürünüdür. Gerçektende sevginin ve bize ait kavramýnýn zirve yaptýðý ilk sahip olunan bu ev, samanlýk bile olsa, o sevgi orayý saray haline getirir. O hali için bile ne bedeller ödenmiþtir. Bazen o eve ulaþabilmek için, ilk birliktelikte ödenen bedellerden daha büyük bedeller ödenir. Bu bedeller sadece maddiyat deðildir, kavgalar vardýr, isyanlar vardýr. Aileler arasý çatýþmalar vardýr.

Kimilerimiz bunlarýn daha derinlerini de yaþamýþýzdýr. Sorunlar çözülemez hale geldiðinde, size ait olmayan bir kapýnýn ardýna da sýðýnmýþsýnýzdýr. Amcaoðlunun evine kaçan, hayata baþkasýnýn evinde baþlayanlar yok mudur çevremizde. Ne kararlýdýr onlar, tüm dünyayý karþýlarýna almaktan korkmadan bir bilinmeyene birlikte çýkarlar. Yokluklarla yola çýkýlan ama mücadeleye sýrt sýrta vererek devam edilen o yaþam, gücünü tertemiz bir aþktan, birbirleri için ölümüne dayalý bir güvenden almaktadýr. Kapýlar onlar için daha önemlidir. Anne-babanýn kapýsýndan kaçýlarak gidilen ve ilk anahtara sahip olmak için verilen mücadele, ne yüce, ne kutsal bir savaþýmdýr.

Birçoðumuz daha þanslýyýzdýr. Olanaklar o kapýlara ulaþmamýzý daha kolay kýlar. Kolayca ya da çok büyük zahmetle kazanýlmayan kazanýmlar, nasýl hýzla erirse, bu birlikteliklerde hýzla erimeye baþlar. Zamanla, tüm dünyanýn kirlenmesinin yansýmalarý yavaþça o evlere sýzmaya, o ilk heyecanlarýn yerini alýþkanlýklara, o kapýnýn ilk açýldýðý andaki aþkýn yeri sevgiye ya da o sevgiden doðan çocuklarla bölüþülmeye baþlanýr. Kirlenmiþ havadan ne kadar az solunursa, yaþamla mücadelenin olumsuzluklarý kapýlarýn arkasýna ne kadar az sokulursa, paylaþýlan sevgi, yýllara dayanan alýþkanlýlar o kapýlarýn yenilenmesine katký saðlar.

Zamanla eskiyen kapýlar yenilenir, hatta aþklarýný ve sevgilerini paylaþtýklarý çocuklarýna ait evlerin hayallerini kurmaya baþlarlar. Çalýþmalarýný, hýrslarýný ve birliktelikten doðan güçlerini bu yeni kapýlara yöneltirler, Tanrýnýn onlara son kapý için verdikleri süreye kadar.

Kapýlar, bir daha açýlmayacak son kapýya kadar, mutlulukla devam etse, anahtarlar her zaman açtýðý kapýlarý, eskimiþ, hafif yalama olsa bile açsa, yaþam bu kadar anlamlý olmaz, bu hikâyeler de yazýlmazdý. Genellikle kapýlarýn arkasýndaki mücadelede taraflardan bir tanesi, bazen iki tanesi de hatalar yapmaya baþlar. Bu süreç bazen bir yýl, bazen onlarca yýl sürer. Evin içindeki çatýþmanýn yansýmalarý, halýlardan, perdelerden, sonunda da kapýlardan bir þeyler koparmaya baþlar. O heyecanla girilen ya da çýkýlan kapýlardan zamanla kaçarak uzaklaþýlýr. Birçoðumuz kapýnýn arkasýndaki mutsuzluk korkusundan, yeni hesaplaþmalarýn içine girme korkusundan korkarak geliriz, bir zamanlar ne büyük mücadelelerle sahip olduðumuz kapýya geldiðimizde, bazen anahtar deliðini bulamayacak kadar sarhoþta oluruz. Bu süreç bazen þiddetlenerek, bazen çocuklar üzerine kurulu korkularýn yarattýðý roller üzerinde bir süre devam eder. Bazen taraflardan bir tanesi eski mutluluðu baþka kapýlarda aramaya baþlar, ihanetlere kadar da süren bu süreçte artýk kapýnýn ya da anahtarlarýn bir önemi kalmamýþtýr.

Ýhanette þart deðildir o ilk sahip olduðun kapýyý son kez kapatmak için. Birlikte girmenin anlamsýz olduðuna karar verdiðinizde de son kez çýkýlýr bu kapýdan. Kimse diðerine dur demez. Yaþanmýþ tüm güzellikler unutulmuþtur, aptalca hesaplaþmalara girilmiþ, her biri diðerinden, kapýdan zamanla kopardýklarý parçalar gibi parçalar koparmaya baþlarlar. Aralarýnda son kalanlarý da yok etme çabasýna gireler ve bir tanesi son kez o kapýdan çýkar gider. Bu hikâye, birçoklarýnýn yaþadýðý ya da okuduðu benzer yaþananlardan çok farklý deðildir. Kurgu, kapý ve anahtarlar üzerine kurulmuþtur. Birçok hikâyede yazýlmayan ya da yazýlmasý unutulan son kapý deðildir final. Son çýkýlan kapýnýn hemen sonrasý kapýlarýn yenilenmesidir farklý olan. Bu son çýkýþlarda azda olsa umutlar vardýr. Piþmanlýklar vardýr. Tekrar dönerek yeniden baþlama umutlarý vardýr. Ýçimizden bazýlarý bu kapýlardan son kez ayrýldýðýný düþünerek yola çýktýklarýnda, yaþanmýþlýklarýn içinden yeni tomurcuklar üretmeyi, yeniden doðmayý baþarabilirler. Ýlk günün heyecaný olmasa da bu kapýnýn son kapý olmadýðýna karar vererek dönerler, dönemeyenler ya cesaretleri yoktur ya da bu cesareti gösterip geri döndüklerinde açýlmayan kapýlarla karþýlaþanlardýr. Giderken býraktýklarý son kapýyý bulamayanlardýr.

Kapýda deðiþmiþtir, anahtarlarda.

02.12.2008