o gün ayný yerdeydik..küçük bir yer..çay getirdin ellerinle..benim içemediðim çay..ve konuþmaya baþladýk..konular daðýnýktý ve hýzla anlatmak istercesine hayatýmdaki bana ait olan her þeyi, hiç konuþmadýðým kadar çok konuþmuþtum bi kere..o kadar az konuþturmuþtum ki seni, yanýndan gittiðimde senin hakkýnda hiç bir þey bilmeyen bir ben kaldým..merak ettiklerim..hepsi hala duruyordu içimde..içimi kemirircesine oradaydý..kýzdým ama içime sen dolup taþmýþtý..heyecanýmýn küçük bir çocuðun heyecaný gibi tarifi yoktu yüreðimde..o gün yaþadýðým mutluluðu hiç kaybetmeyeceðimi düþünmüþtüm ve hayatýmýn sonuna kadar istemiþtim gözlerini o an..ve yýllarca..ve bilememiþtim..o gün yalnýzlýðýnda yaktýðýn ve sonralarý bedenimde söndürdüðün sigaranýn sen olduðunu..