sebepsiz gidiþine bir sebep uydururken yüreðim bildiklerinden uzaklarda bir yerlerde baþka baþka renklerden bakýyordu sanki gidiþinin soru iþaretlerine... bir sebebin olmalýylý karanlýklardan karanlýk beðenmeye davet etmek için bu aþký... sebepsizlik yakýþmazdý çünkü sebep olduðun büyük aþktan sonra sebepsiz yýkýmlara...
kimsenin çözemeyeceði, karma karýþýk bir sebep uydurmak lazýmdý þimdi bu sebepsizliðe...
siyahýn her tonunu kuþandý cevap arayan sorularým cevaplarýna giden yolda. zirifiri karanlýklarý yakýþtýramýyorum gidiþinin cevabýna... gökkuþaðýndan urbalar dikyorum gözlerim kan çanaðýna dönene deðin... rekler koyulaþýyor, sonra kaçýþmaya baþlýyor... karanlýk bir fondan baþka hiç birþey kalmýyor elimdesana dair, gidiþine dair, yalnýzlýðýma dair... kalbimin güneþ gören tek odasýnada duvarlar örerek arkana bile bakmadan gidiyorsun ve beni sadece yokluðuna deðilkaranlýklarada mahkum ediyorsun...köþeye sýkýþtý ve cenin þeklini aldý bedenim... kýmýldayacak halim yok. bir þizofreniyi oynuyorum nicedir!yollara çýkacak takat kalmadý güçsüz bedenimde. yolsuzum, yolluksuzum ve gittiðinden beri bende yokum...
Yalnýzlýðýn en koyusunda bile þaþýyorum kalabalýklýðýma! gelen giden eksilmiyor ve tuhaftýr gelen gidenide aratmýyor...
Önce anýlar çalýyor kapýsýný zihnimin, sonra sitemler, keþkler ve nedenler geliyor peþpeþe... birazdan gözyaþýdagelir davetsizce. ben sen gittiðinden beri hiç yalnýz kalmadým ki!