kýrk masal yorgunu ay býraktý eþiðe meczub
ve söyleniyordu.

“aþk öncüllerini silerse insan ardýlýndan
elde kalan hep bir’dir
tüm insanlýðýn sanrýlarýndan”

meczub, keskisiyle ay ýþýðýný yontarken
safran sürülmüþ münzevi sözlerini
çýrpý elleriyle unufak ediyordu felek

yattýðý tarihin yapraklarý arasýndan
bilge bir gül kurusu gördü bu sözleri
ve sesi ýþýttý rengini.bülbül s/aklandý

“ay gök çýkmazým meczubyar
ay sahifesi olmayan kitap
ne acaip sözlerin var!

sen de
dað baþýnda ve yapayalnýzsan benim gibi
nefesin de dikenlere sarýlmýþsa
topraðýn edebinden sür yüzüne
ki aþk’a boðulsun serâpâ ruhun

ve eðer hâlâ
kurþunlara yaygý ise bir çocuðun ipek teni
söz’de tüm þiirleri ölüdür yeryüzünün

gayrý gökdilinden mýsra çalmalý
yahut gökelinden dökülmeli ebruli yangýlar
ve akýllar kor yataklarýnda soyunmalý
sereserpe daðýlmýþ zeberced rengine

söyle meczubyar
karanlýklar nasýl dökülür maviliklere?
virane bir sal denizin latif tenini sýyýrýrken
münzeviler koca bir þehre nasýl vurulur?

bildim ay aþkýný.haresi yar’dýr
müebbettir kýrbasýnda inci ve yasmin
lü’lü ve mercan karýlmýþtýr iþiten yareleri

erenler sözün çalarken bülbülüm
sakalar boynu bükük ve azadedir
ay bir’e dilenen o þehriyar
eðer bilirsen özgürlük hapsin dilindedir
budur hacegândan öksüz kalýþýn

ey sözlerimi deren ölümsüz güzel! bu karanlýk sahifelerde
baþýmý yasladýðým bir senin adýndýr.”

gül debretince alazýný yer kalmadý tarihe
sözün sapaðýnda gül/ü/verdi meczub
ve ay sýrdan ehramýný bürüdü yeniden

o bir dilim ay Buhara’dan ýþk almaya giderken
silinmiþti yüreðinden acun yýldýzý


Temrin Dergisi 9.Sayý

Leyla N.Karaca 15 eylül 2008 ankara