Tesadüfen gördüðüm bir kalpti onunkisi. Daha ilk saniyelerde farkedilen bir iç ürpertisi, bir kendinle yüzleþme, bir uzaklara bakma, hatýrlama ve gözyaþýydý gerisi. Tokat gibi patladý yüzümde.. Sarsýcý, çokça yalnýz, tedirgin edici, çokça yýkýcý gerçeklerdi. Bir çaðan ýrmak betimlemesiydi bu yaþananlar. Nasýlda karþýlaþamamýþtým bunca zamandýr onunla ve yaptýklarýyla. Her ne kadar yeni girmiþ sayýlsa da o baþkalarýnýn hayatlarýna, benimki keþke çok daha erken olsaydý dediklerimdendi. Ýnsana insan olduðunu hatýrlatan, yazdýklarýyla ruhlarý okþayan ve unuttuðu gerçekleri hatýrlatan nadir kalplerdendi o. Bu bir çaðan ýrmak gerçeðiydi.. Sessizliðin dili, yaþanmýþlýðýn yýpratýcýlýðý, geçen zamanýn hüznü ve o farkýnda bile olmadan unuttuðun-belki de unutturulduðun- siyah beyaz eskinin mutluluðunu hatýrlamanýn sevinci..

“Çemberimde Gül Oya” ile ile baþlayan bir serüvendi benimkisi. Zamanýnda izleyemediðim bir dönem dizisiydi kendisi. Zamaný unuttuðum, kendi gerçeklerimle çok fazla uðraþtýðým, televizyon dizileriyle gözbebeklerimizi sývazlayan popüler kültürü çok fazla eleþtirdiðim bir dönemime denk gelmiþti. Dizi izlemeyi vakit kaybý olarak görüyorken nereden bilebilirdim “onun” bir diziden çok daha fazla olduðunu.. Beni benden alacaðýný, beni hiç tanýk olamayacaðým bir dönemle öylesine gerçekçi bir yaklaþýmla yüzleþtirip; içimdeki devrimciyi, içimdeki sevgiliyi, aþký, asiyi, mazlumu, idealisti, hayalperesti ve nostaljiyi uyandýrýp, içinde bulduklarýmla kalbimi paramparça edeceðini.. Nereden bilebilirdim. Ama keþke bilseydim! 3 sene önce yakalardým bu eþsiz duygularý. Ama olsun, geç te olsa 20. yüzyýlýn en iyi senarist, yönetmen, hikaye anlatýcýsý ve þairini-çünkü her diyaloðu bir þiir tadýndadýr bence Çaðan Irmak’ýn- tanýdým çok geç olmadan. Ellerini koydu kalbimin üzerine, ki uzun zamandýr koyan olmamýþtý böylesine sessiz, derinden ve kendi dilince.. Anne-babalarýmýzýn yaþadýðý, bizim ise daha dünyaya gözlerini yeni yeni açtýðý bir dönemde olup biten türkiye ve dünya gerçeklerini gözümüze ve kalbimize sakince ve sertçe soktu o “Çemberimde Gül Oya” ile. Dediðim gibi, dizi izlemeyi þiddetle reddeden beni, her bölüm sonu oluk oluk aðlattý, kanattý, çok acýttý ve çok düþündürdü Çaðan Irmak. Unuttuðum çok þeyi hatýrlattý çocukluðuma, yaþayamadýðým ama yaþamayý çok fazla istediðim yýllara ve masumiyete dair..
Hatýrlamaya en çok ihtiyaç duyduðumuz þeylerdir bunlar kanýmca. Çünkü bir insan geçmiþini hatýrlamaz ve unutursa hiç yaþamamýþ sayýlýr. Çünkü geçmiþtir insaný büyüten; varolma savaþýnda ona doðruyu yanlýþý, iyiyi kötüyü, sevgiyi ve sevgisizliði öðreten. Ýnsaný silkeleyen, gözlerini kýrpýþtýran gerçekleri barýndýrýr geçmiþ. Hadi zorlayalým biraz hafýzalarýmýzý! Ýlk sevgilimiz deðil miydi bize o unutulmaz öpücüðü veren ve o yüzü hiç unutulmayan? Ýlk yenilgimiz deðil miydi o ilkokul sýralarýnda maruz kaldýðýmýz arkadaþ dalga geçmeleri? Soðuktan donma pahasýna deniz kenarlarýnda o aþýk olduðumuz sevdiceði heyecanla bekleyiþlerimiz, terleyen ellerimiz ve ardýndan terkediliþlerimiz? Karnede pekiyileri görünce yüzümüzde oluþan o mutluluk dolu masum gülümseyiþler? Ýlk yediðimiz dayaðýn ardýndan içimize dýþýmýza akan gözyaþlarý? Radyoda yaptýðýmýz istek parça anonsunun yanýnda geçen adýmýz ve hoþlandýðýmýz kiþinin üzerimizdeki grup t-shirtünü ilk görüþünde hissettiklerimiz?
Bir teyp kasedinin içine sýðdýrýlan konuþmalar, müzikler ve kulaða gelen ilk anne-baba kavgalarýnýn orta kulakta býraktýðý kalýcý darbeler.. Darbeler ve daðýnýk yüzler..
Gerisini siz hatýrlayýn þimdi.. Ama hatýrlayýn ne olur. Çaðan’ýn da anlatmaya çalýþtýðý gibi, hatýrlayýn ve hiç unutmayýn ki ileride baþkalarýna da anlatabilin. Böylece herkez kendine bir yer bulsun o anýlarda. Kendi içinde bir hesaplaþma ve çýkarým yapsýn, kendine birþeyler katsýn ki sonsuza uzansýn ellerimiz.. Yaþadýklarýyla büyür insan ruhu. Sýðlýklarýndan, bencil, kindar ve haset duygularýndan arýnýr ve böylece geliþir, deðiþir ve dönüþür olumlu yönde kanýmca..

Ýþte bu anlamda çok þey vaadediyor Çaðan Irmak insan ruhuna.. Ve çektiði birçok sinema filmiyle: “Çilekli Pasta”, “Bana Þans Dile”, “Mustafa Hakkýnda Herþey”, “Babam ve Oðlum”, “Ulak”.. Anlatacaðý çok þey var daha belli derken “Issýz Adam” çýktý en son karþýma. Kendi halinde bir aþk hikayesini, yine kendi dilinde öyle güçlü ve derinlikli bir anlatýmla iþlemiþ ki Çaðan; dilinizin altýnda buruk, keskin ama kalýcý bir tat býrakýyor.. Baþka biri çekseydi bu filmi kesinlikle ayný duyguyu býrakmaz ve unutulup giderdi diye düþünüyorum. Ama onun parmak izlerini o kadar belirgin görüyorsunuz ki filmi izlerken, aklýnýzýn bir odasýna yerleþiveriyor hemen hissettikleriniz..
Sakin ve meraklý duygularla girip, tir tir titreyerek sarsýlmýþ, ürkütülmüþ ve içine kaçmýþ bir þekilde çýktým ben filmden, hatta çýkmak istemedim uzun süre.. Hissettirdi, düþündürdü, anýmsattý, yýprattý, acýttý ve aðlattý.. Çok gerçek, çok hatýra, çok gülümseme ve gözyaþý gösterdi kadýn-erkek bütün gözlere. En çokta, görselliðinin yanýna kattýðý, o unutulmaya yüz tutmuþ eski ve eþsiz müziklerle kalp aðrýsý yarattý kangren olmaya çok müsait yüreklere.. Ýnsanoðlu gözünün gördüðü ve kalpten hissettiði þeylere daha çok baðlanýyormuþ bunu kanýtladý bir de. Çünkü o filmle bütünleþmeseydi belki de “Anlamazdýn” isimli mücevher kývamýndaki Ayla Dikmen þarkýsý, bu kadar da fazla dinlenmeyecekti þimdilerde.. Herkez geçmiþi özlemeye, orda yaþanan ve sek içilen aþklara özlemle bakmaya baþladý þimdilerde. Herkez aç, susuz, dilsiz belki de bu anlamda(bu da ayrý bir konu baþlýðý tabi). O yüzden kana kana içti ve konuþtu bu filmi ve müziklerini.. Hala da devam ediyor etkileri birçoklarýmýzda..

Biliyorum ki bundan sonra da yapacaðý her iþte ruhunun, ruhumuzun o ince ve derin çiziklerini hissettirmeye; anlatmaya ve gözümüzün içine yumuþakça sokmaya devam edecek...
Bu bir Çaðan Irmak gerçeðidir. Keþke ben de bir gün müziklerimle bu büyük gerçeðe küçük bir katkýda bulunabilsem diye geçiriyorum þimdi aklýmdan..
Ýyi ki varsýn sevgili Çaðan ve iyi ki sen sensin..