Hani ince gülüþlerinle
Geliþlerin vardý ya,
Hani puslu sabahlarýma
Güneþim olurdun

Çiçekte yaprakta
Uçan kuþta
Turnalarýn kanadýnda solursun

Hani bir keklik sekiþinde
Ürkek ama mahzun
Sarýlýrdýn boynuma
Bir kelebek gibi
Hatýrlýyor musun?

Hani Akdeniz’in turkuaz sularý bile
Ýmrenir yakamozlanýrdý,

Kýnalý parmaklarýn
Titrerdi, nazlanýrdý,
Kýrmýzý pabuçlarýnda
Çiçekler tozlanýrdý

Hani seninle kurduðumuz
Bahçelerimiz vardý
Ýsim taktýðýmýz aðaçlarýmýz..
Yanaklarýn gibi meneviþli
Kirazlar dallarýný dudaðýna eðerdi

Bakýþlarýn,
Ah o bakýþlarýn
Bir ömre deðerdi..



Bir kiraz koparsak beraber yerdik
Melekler gibi saf,
Çocuklar gibi þen!
Ama mahzun

Hatýrlýyor musun?

Artýk o bahçeye giremiyorum
Girsem gayyalar çýkýyor önüme
Aðaçlarýmýza bakamýyorum,
Biliyor musun?

Þimdi,
Eylülün sararýp dökülen yapraklarýnda
Sevdamýn hüznünü soluyorum
Turnalarýn kanadýna tutunup gelmiyorsun,
Onlarý da mý vurdular ne?
Sen mi yoruldun?

Hani
Al yazmanýn alýyla
Terimi silerdin
Yaðmurlar gibi gelmiþtin
Sellerce gidiverdin!...