Bugün günlerden ne? Ya da hangi zamanýn içinde zamansýzým bu kadar, hangi zehir zýkkým saatindeyim gecenin, kimim, nerdeyim, nereye aitim… hiç bilmiyorum… Bildiðim tek þey, kendime raðmen çýldýrasýya sevdiðim…

Olunmazlýk yaftasý yapýþtýrýlmýþ bir sevda karanlýðýndayým…
Yangýn yeri yüreðim, “ Ateþ, ateþ! “
diyorum, daha da yakmak amacým… sönsün istemiyorum ki hiç, içimdeki bu -adýný henüz koyamadýðým her neyse – sýcaklýk… varsýn seninle tükensin yürek , senden yana olsun tükeniþim… Ýç’inde sen olsun da yaþatan-yýkan ne varsa ya da olacaksa… tahammülsüzüm çünkü yokluðuna…

Bir bekleyiþin içindeyim sonsuzmuþ gibi sonu… Neyi beklediðimi bilmiyorum, kimi beklediðim apaçýkken… Bazen bir deli vakit –gece- bir suret oluyor beklenen, gözlerindeki fer bana ait… bazen bir çift el… ellerimi kelepçeleyen…

Korkulu, sancýlý bir bekleyiþ bu, korkum vazgeçememek –senden- ya da vazgeçmen –benden-
Ýkisine de dayanmaz biliyorum bu temelsiz yürek… yýkýlýr… toparlanmak ardýndan bir ömür alýr…

- Yine gece… uykumda konuþuyorum seninle…

Hiç deli gibi istediðin oldu mu birini, körükörüne gittin mi peþinden sokaðýnýn çýkmaz olduðunu bile bile… çýkmazlýklara inat o duvarlara vurdun mu bedenini yýkamayacaðýný göre göre… seninde can parçalarýn kaldý mý o duvarlarda hiç... o kadar acýrken yüreðin bir tebessümü yetti mi bu lanet ettiðin hayatýn alnýnýn ortasýndan öpmene… nefes aldýðý yeri yurdun benimsedin mi onca yurtsuzluðunda… kesin’ li zamanlarý belki’ li zamanlara taþýrken altýnda kaldýn mý düþüncelerinin…
……………………

… pe ki ya unutmanýn yolunun kendini unutmaktan geçtiðini anlayýp, sonunda bekleyen belirsizliðe raðmen ölüm gibi karanlýk bir yolu göze aldýn mý ýþýðýný býrakarak geride… ekmeksiz, susuz, umutsuz en beteri de gönülsüz bir yolculukken bu…

… ben çýktým…
… dönülür mü ?
… dönülmez mi ?
… bilmem… -


… UYANDIM…
… BAKTIM…
… DÜNYA YOKTU YERÝNDE…