Aþýk Veysel’ i tüm Türk halký tanýr ve bilir. Hele yaþý benim yaþýma yakýn olanlar kesin tanýr. Ben bir Sivas’ lý olarak ayrý bir severim Aþýk Veysel ve eserlerini.

“Ben giderim adým kalýr

Dostlar beni hatýrlasýn

Düðün olur bayram gelir

Dostlar beni hatýrlasýn”
diye devam edip giden ezgisi kulaklarýmda çýnlar durur. Türk þiirinin büyük þairi, Ümit Yaþar Oðuzcan Aþýk Veysel ile yaptýðý bir söyleþide ozanýmýzý þöyle anlatýr;

“Aþýk Veysel, hayatini anlattýðý bir þiirinde "Ücyüz-onda gelmiþ idim cihana" diyor. Yýl 1894 oluyor hesapça. Sivas'a baðlý Þarkýþla ilçesinin Sivrialan Köyünde dünyaya gelmiþ. Anasý Gulizar, bir yaz günü koy dolaylarýndaki Ayýpýnar merasýna koyun saðmaya gittiðinde; oracýkta bir yol üstünde doðurmuþ Veysel'i.” Bizim oralarýn kadýnlarý cesur ve gözü pek olur, kendi kesmiþ çocuðun göbek baðýný. Basmýþ baðrýna Veysel’ i dönmüþ köyüne. Fakirlik bir yandan hastalýklar öte yandan büyümüþ küçük Veysel yedi yaþýna geldiði zaman çiçek salgýný baþ göstermiþ, dedik ya fakirlik ve hastalýk iki amansýz bela. Almýþ iki gözünün Veysel’in bir daha geri vermemecesine. Tek arkadaþý sazý olmuþ. Yine Ümit Yaþar Oðuzcan þöyle anlatýr gerisini;” Babasý meraklý adammýþ. Halk ozanlarýndan þiirler okuyup ezberleterek avutmaya çalýþmýþ oðlunu. Sivas'ýn köyleri saz sairleriyle dolu. Onlar da ara sýra gelip Ahmet emminin evine uðrarlarmýþ. Veysel ilgiyle dinlermiþ calip söylediklerini. Babasý, oðlunun ilgisini görünce; bir saz alýp vermiþ ona. Ýlk saz derslerini, babasýnýn arkadaþý olan Çamþýhlý Ali Aða'dan almýþ. Ve gitgide, kendini iyice saza vermiþ Veysel.” Ne yapsýn Veysel çalmýþ söylemiþ, gözleri görenlerden bile daha iyi kavramýþ dünyayý, ülkesini, çevresini. Çamþýhlý Ali ve Molla Hüseyin adlý saz ustalarýndan dersler aldý. Önceleri Pir Sultan Abdal, Yunus Emre, Aþýk Kerem, Aþýk Erzurumlu Emrah gibi ustalarýn türkülerini söyledi. 1933 'te Cumhuriyetin 10. Yýlý için yazdýðý destanýnýn yayýnlanmasý ve Sivas Aþýklar Bayramýndaki baþarýsý dikkat çekti. Ahmet Kutsi Tecer'in de yardýmlarýyla Veysel kýrk yaþýndan sonra kendi eserlerini vermeye baþladý. Çeþitli Köy Enstitülerinde saz öðretmenliði yaptý. Aþýk Veysel, Ýki kez evlendi. Ýki oðul, dört kýz babasýdýr. Þiirlerinde yurt sevgisi, kardeþlik, birlik ve okuma sevgisi iþledi. 21 Mart1973 Tarihinde "Sadýk Yârim" dediði kara toprakla kucaklaþtý koca Veysel. Kulaklarýmýzdan onun ezgileri hiç eksilmesin. Anadolu insanýn bilge ozanýný saygý ile anýyor, sözlerime onun

Can kafeste durmaz uçar

Dünya bir han, konan göçer

Ay dolanýr yýllar geçer

Dostlar beni hatýrlasýn

Can bedenden ayrýlacak

Tütmez baca, yanmaz ocak

Selam olsun kucak kucak

Dostlar beni hatýrlasýn...

Dizeleri ile son veriyorum.