sesin bir kelebek olup
kýrýlmanýn acýsý gibi konuyor yüzümdeki cizgiye
yüreðime yamadýðým kelimelerin ellerinden tutuyorum hemen
bir yolculuk çiseliyor kirpiklerimin arasýndan
kýrýk dökük anlamlardan
derme çatma bir ömür koparýp ellerine
gökkuþaðýnýn yamalarýndan utanan
renkleri gibi dolduruyorum bavuluma
geride kalan yaþamaklý anlarý
bir ''gitme'' esiyor saçlarýndan
okþuyor bakýþlarýmý ''sonra''
dilim dönüyor
yüzüm düþüyor kýyýsýna yollarýn


susuyorsun
susuyorum


özlemin ayrýlýðýn geceye düþürdüðü tek damla
dudaklarýmý usulca dokunduruyorum
dilimi esirgiyorum
tek damla ile çatlayacak sanki tenim
duru bir su gibi akýtmak varken seni
yüregimin yamacýndan
kümülüslü bir aný oluyorsun gözlerimde
ha! desen saðnaða dönecek
özlemin meteoroloji bülteni
içim yýkýmýn manifestosu
suskun


susuyorsun
susuyorum


yüzün, yüzüm
kilitlerim ve öfkem
karnýmda taþýyýp söze döktüðüm
-kelimeler, büyüler ve imgeler-
sýðýndýðým ,kapandýðým ve serpildiðim
kelimelerin karanlýðýna batýrýp diviti
çiziyorum seni penceremdeki
mavi sonsuz aydýnlýða
yüzün günün suskun yarýsý
kirpiklerin bir kuþun kanat çýrpmasý
kybele'ye yamanan yeþil deltasýnda gözlerinin
umutlarýmý ekiyorum bahara açan
deli bir fýrtýna gibi göðü bölen saçlarýnýn
köpüklü denizlerinde býrkýyorum
bu özlemi artýk

susuyorsun
susuyorum