Sözüm bilenler için deðil ; bilmeyenlere !

Yetmiþ iki millete ayný nazar ile bakarýz.

Bu þu demektir.

Her etnik kökene, kültüre, dine, dile, cinsiyete, düþünceye, renge, zevke ve kedere sahip olan her kim ve ne var ise, hepsine ayný saygýyý gösterir ve deðer veririz. Varlýðý bile bir deðer olduðu için.

Varlýðýn birliðine inanýrýz.

Bu da þu demektir.

Her canlý ve nesnenin birbiriyle iliþki ve çeliþki içinde olduðuna, hiç birinin diðerine üstün olmadýðýna, Tanrý’nýn Ýnsanda, Ýnsanýn Tanrý’da yaþadýðýna, biri acý çeker iken diðerinin mutlu olamayacaðýna inanýrýz.

Ýþte bu özelliðimizdendir ki, hiç bir “haklý-haksýz” þiddete yer yoktur inancýmýzda.

Yani biz;

Kerbela’da Yezidin karþýsýnda, Hz. Hüseyin ve ehlibeyitiz,

Ýran’da Sünni, Türkiye’de Alevi, Halepçe’de Kürt, Sollingen’de Türküz.

Irak’da Amerika’nýn karþýsýnda, Saddam,

Afrika’da beyaz egemenliði karþýsýnda, zenci, Avustralya’da Aboricinleriz.

Almanya’da Hitler’in karþýsýnda, Yahudi,

Orta doðuda, Ýsrail’e karþý Filistin’lileriz...

Bu sadece bireysel bir tercih, ideolojik bir zorunluluk, siyasi bir tutum deðil, Alevi inancýna sahip olmanýn ilk ve temel gereðidir bu.


Ancak yakýcý bir gerçek var ki;

Kerbela, Halepçe, Irak, Ýran, Afrika, Almanya, Filistin… hepsinin mimarlarý ve sorumlularý bizleriz, hepimiziz.

Ne gök yüzünden gelen bir uzaylý, ne de yeraltýndan çýkan bir dinazorun “marifeti” bunlar.

Bunlar, “senin” “benim” “hepimizin” can ve kan vererek içimizde büyütüp yaþattýðýmýz kin, nefret, çýkar ve hýrs adlý canavarýn, genlerimizdeki o bencil damarlarýn, ortak cinayetleridir.

Filistinde yýkýlan evler, paramparça edilen ruhlar ve bedenler bizim ortak eserimizdir.

Bugün Filistindeki vahþete karþý çýkmak, kendi içimizdeki kine karþý aklý, nefrete karþý sevgiyi, savaþa karþý barýþý, egoizme karþý paylaþýmý… çoðaltarak ve güçlü kýlarak yaþamaktan geçmiyor mu ?

Sizden sözediyorum beþ kýtada yaþayan insan soyu.

Siz, siyasetçiler, askerler, din adamlarý, iþçiler, öðretmenler, öðrenciler … ve daha kimler ve kimler.

Büyük laflarýn arkasýna sýðýnanlar, çaðrý yapanlar, suçu hep uzaklarda ve baþkalarýnda arayanlar, sadece kendi caný yandýðýnda baðýranlar.

Nefret de içimizde, sevgi de,

Þeytan da içimiz de, melek de,

Yezit de içimizde Hüseyin de,

Ýsrail de içimiz de, Filistin de,

Temiz bir dünya ve yaþam arzu ediyorsak eðer, önce kendi içimizi, sonra evimizi ve sokaðýmýzý temiz tutmamýz gerekmiyor mu ?

Ýþte o zaman þehirlerimiz, dünyamýz mis gibi dostluk kokabilir, barýþ içinde olabilir, bereket ve sevgi dolabilir.

Temizleyelim önce kendi içimizi, koparmayalým birbirinden yürek ve beynimizi, göreceksiniz temizlenecek tüm kötülüklerden o zaman dünya.

Biz göremesek de çocuklar, siz göreceksiniz, mutlaka.

Siz göreceksiniz çocuklar.

Siz !


Durak ARSLAN Strasbourg, 13.01.2009