NE HALÝN VARSA GÖR

Bir sonbahar sabahýnda ýlýktý sesin içimi ýsýtan. Ben yaralý bir kuþtum, kanadýmý saran sendin. Bana yaþamayý sevdiren, beni ben olduðuma inandýran sendin. Ýçimin kanayan yarasý nerdesin. Ben senin sesinle hayat buldum. Seninle var oldum yeniden.

Sabah ezanlarýnda uyandým; güneþ doðdu üstüme, gözlerim kamaþtý; týpký SEN gibi... Sana baktýkça kýþ gecelerinde ýsýndým, yandým. Sonra yaktýn içimi. Ben seni incitmemek için seçerken kelimelerimi, sen býçak gibi kestin benim hayallerimi, ümitlerimi.
Sonra sordum: ne oldu bize? Bize ne oldu?

Þimdi kabuk tutan yaramý yeniden kanattýn. Kýrýlan kanadýmý tamamen kopardýn. NEFESÝNDÝM, CANINDIM, VAROLUÞ SEBEBÝNDÝM.

Nedenleri, niçinleri, keþkeleri sordum gecelerce gözyaþlarýmla beraber. Her akan damla senin sevgindi. Nefret edemedim senden. Kýzdým, küstüm, isyan ettim. Bir kere tutsaydým o ipek saçlarýný. Ve her telini dolasaydým parmaklarýma. Baksaydým bana hayat veren gözlerine. Ama olmadý.

Kaç gece seni içimden terk ettim. Her sabah sensizliðe uyanýrken boðazýmda kalan lokmaydýn. Sýrtýma vurdum geçmedin. Nefes alamadým.

Yoruldum, tükendim, bittim. Bir mesajýna, bir çaðrýna dünya dururdu. Ama aramadýn. Þimdi kafamda soru iþaretleriyle kendim cevap ararken kendimle; savaþtým, sana yenildim. Sana hasrettim, sana özlemdim.

Keþke dedim keþke geri dönsen bana. Tutsan ellerimi, sarsan yaralarýmý ama gelmedin. Bu kadar mýydý sevgin, aþkýn, hasretin. Umudumu, ümidimi, hayallerimi yýktýn. Sen sensizliði bilemedin. Çünkü sen hiç sensiz kalmamýþtýn ki. Hayatýmýn BAHAR'ýydýn ama bana kýþ yaþattýn. Sonbaharda buldum seni hüzün yapraklarýnýn arasýnda, Ýlkbaharda kaybettim seni kýr çiçeklerinin arkasýnda.

Þimdi meçhule giden bir yola düþtüm ve sana geliyorum.Seni bana getirecek,seni benden ayýracak bir yoldayým.Yüreðimde bin bir umutla belki olursa diye sana geliyorum.Kimsin,nesin bilmiyorum.Kim olduðumu bulmaya geliyorum,çünkü sende kayboldum ben.Umuduma,hayallerime geliyorum.Kafamdaki bin bir soru iþaretiyle cevaplarý bulmaya geliyorum.YA göremezsem,Ya olmazsa;Ya ya diye diye meçhule yolculuk......

Karanlýk bir tüneldeyim.Ucunda sen varsýn.Karanlýk mý vereceksin hayatýma ýþýk mý?Ama ne olur ýþýk ver.Çünkü buna çok ihtiyacým var.Kurtar beni keþkelerimden,niçinlerimden.Kurtar beni sana esir olmuþ KENDÝMDEN....Her þeyi göze alýp geliyorum sana.Arkamda beni seven,bana deðer veren insanlarýn gözyaþlarýný,dualarýný býrakarak geliyorum sana.Ne olur bana geri ver seni,bana beni geri ver demeye geliyorum.

Terk ettiðin günden beri zaman geçmedi, saatler geçmedi. Geceler sabah olmadý. Þimdi sana geldim. Bir kere gözlerinin içine bakmaya, seni bir daha býrakmamacasýna geldim. Gelmeseydim iflah olmazdým biliyorum. Ömrüm boyunca bu gel-gitlerle yaþayacaktým. Keþkeler kemirecekti beynimi. Ýçimde kendimle savaþtým, seninle savaþtým. Her þeyi göze alýp geldim sana.

Ama yoktun.Meðer SEN hiç olmamýþsýn.Meðer her nereye gittiysen benide yanýnda götürmüþsün.Meðer sen benim hiç olmamýþsýn.Cadde cadde ,sokak sokak seni aradým.ama yoktun.Nerdesin,kimsin,nesin .....

Bana hayat veren, yaramý saran, içimi ýsýtan sen KÝMDÝN? Þimdi hayallerimden siliyorum seni. Telefonumdan, kalbimden, aklýmdan siliyorum. Anýlarýný kaldýrýyorum ama ÝÇÝMDEN. Aslýnda elimde varmýyor seni terk etmeye, dilimde... Sanki seni hiç yaþamamýþ gibi yeni umutlara; geldiðim yola geri dönüyorum. Sana öfke, sana nefret, sana kin duyarak siliyorum hayatýmdan. Umutla baþladýðým yolculuðu bir avuç hüsranla bitiriyorum.

Bundan sonra bu hatayý yapmamak üzere avuçlarýmda sakladýðým hayallerimi kapýnýn önüne býrakarak, sana býrakarak dönüyorum. Belki senin kadar taþ kalpli olmasam da bu yaþananlarýn bana hayatta daha temkinli, daha duyarlý olunacaðýný anlayarak dönüyorum. Artýk sana MUTLU OL demiyorum. Çünkü bundan sonra benim HAKKIM. Ben o hakký senden alýyorum. Ýþte bitanem uðrunda öleceðin ben, senin CANIN yok artýk. Sana inat yaþamak için gidiyorum. Ve ben seni içimden terk ediyorum. Þimdi sana son sözüm:

NE HALÝN VARSA GÖRRRRRR