Hep dramalarýn arasýndan uçtu.
Çok acý çekti.
Özgür dünyaya terk edildi,
Yabancý kanatlarýn arasýnda dolandý.

Ýsteksizce aradý,
Durabilecek bir yer...
Oradan oraya uçmaktan býktý,
Onu kabul edecek bir yer...

Yardým etmek istediler.
Ýzlemekle yetindiler.
Güneþin üstünde duran,
Aramaktan yorulmuþ bir insaný.

Gerçekten yorulmuþtu.
Tam da aramakten býkmýþken,
Arayýþýný bitirmek için bir þans buldu.
Bu onun kendi keþfiydi.

Gizlenen bir þeyi bulduðunu düþündü,
Onun olacaðýný umdu.
Mutluydu,
Mutlu olacaðýný sandý.

Boþ hayallerle hareket etti,
Ve gene özgür dünyaya býraktýlar onu.
Ama uçmaya gücü kalmamýþtý.
Güneþin altýnda durdu
Ve kaderini kabullendi.

Bir daha uçmadý,
Uçmak da istemedi.
Sonsuza kadar durmaktý amacý.
Bir daha hayallere kapýlmak istemedi.
Tek istediði artýk dinlenmekti.