AYRILIK AKÞAMI
Dün akþam,Uzun uzun çaldým evimin kapýsýný,
O kadar ki, Zil sesine isyan etti duvarlar.
Parmaklarým acýyýnca yorgunluktan
Yetiþti imdadýma, cebimden anahtarlar.
Soðuk ve metalik sesin ardýndan,
Koca bir karanlýðýn ortasýna düþüverdi yalnýzlýðým.
Her odaya baktým tek tek…
Bir esintinin kýpýrdattýðý yaprak seslerini
Suyla özdeþleþtirip, banyoya da giderek.
Birkaç kez seslendim adýný,
Her defasýnda sesimi yükselterek.
Yoktun.
Uyuyordun umuduyla koþtum bu kez yatak odasýna
Göremedim, gardrobunu açtým umutla, ama eyvah
Eþyalarýn da yoktu.
Takýlarýný koyduðun kutu, boþtu.
Yoktu gece ve gündüz kremlerin,
Oje, Ruj, takma kirpik ve hatta rimellerin,
Çekmecende yapayalnýzdý bir doðum günü hediyem
Siyah saatin.
Ulan vicdansýz…
Onca eþyayý nasýl taþýdýn tek baþýna
Ve koskoca beni býrakýp ardýna
Hangi ara çekip gittin?
Ve madem gittin,
Bu oda niye sen kokuyor hala
Keþke onu da götürseydin.
                    05/09/2008