kýrýlýyor esaret halkalarý birer birer
özgürlüðü yüceltiyor sevgiler
ve sevgiler aþký doðuruyor kozasýndan,
caddeler tenha,
keþmekeþ sokaklar esir almýþ kimsesizliði
hoyratça sürdürür uðultusuzluðunu...

þehrin orta yerinde kýpraþýyor çalýlýklar
son saatlerim geçiyor orada
nafile bütün çabalar
ben çalýkuþunu, o çalýlýklarý seviyor...

o yüzdendir aþk-ý bedbah hüznüm
o yüzdendir sol yanýmýn yarasý...

benim gibi kalbi olanlar az yaþýyor
zira kalbi olmayanlar raðbet görüyor
belli ki içimizi sýkan bir þeyler var,
belli ki içimizde sýkýlan bir þeyler...

ölüm sonbahar olur düþer ayaklara
sararmýþ son yaprak çekip gider
iki dudak arasýna sýkýþýr zaman
zamaný hazmedemez imkansýzlýklar,
ve imkansýzý umutlanmaktýr aþk...

kara kýþýn bu sene ki moda rengi de beyazdýr
he! kim takar modayý
sen beyazý en çok yakýþanýmsýn

her yerde kar var içimde yangýn
yangýnlar bir o kadar soðuk
ben beyaza bir o kadar yangýn...

gün gelir aþkýn gözü kör olur
beyaza yaðmur yaðar sel olur
özlemler bahar olur
bahar, müzeyyen tomurcuklarý müjdeler
aþk ilk cemrenin öpücüðüyle yeniden diriltilir
bu aylarda aþka yelken açýlýr
bu aylarda aþklar üç kuruþa satýlýr...

tadý kalmaz ne aþýn ne iþin ne aþkýn
sevda gözlerim kör olur
ben giderim senin adýn ruhum olur...

þimdi bir büyük ýstýrap bir muamma var içimde
an ve an tüketiyorum benliðimi
seni atabilmeliyim içimden, silebilmeliyim tamamen
nefret et benden kýrýl bana darýl
hiç sevmediðin kadar sevme beni
hiç istemediðin kadar isteme
yalnýzlýðýn dehlizlerine salýver
sonbahar yapraðý oluyorum böylelikle
üfle bana savur beni...

puslu bir akþam hýrçýn gökyüzü
"akþam olmadý daha dur!" deme
bugün son günüydü, aþkýn bir günüydü
zaten ikinci bir günü yoktu kelebeðin...

neylersin ki gün biter zaman ölür
çalýkuþu ölür kelebek ölür þiir ölür
taþ basarým baðrýma daðlarým
hayalin akar gözlerimden aðlarým
ben giderim sende kalýr aklým
gölgene sarýlýr öyle uyurum korkarým...