Kaderime yas tutmaktan vazgeçtim.
Geceden karanlýk olduðu için korkarsýn, peki ya gündüzden neden korkuyorsun?

Ne çabukta unuttun o sevdiðin adam bendim!
Adýna þiirler yazdýðým, notasýz þiirler.
Bu yazýda benim gibi kafiyesiz olmalý, fakat üþümemeli.
Bu ne fýrtýna! Kelimelerim birbirine sarýlmýþ.

Yine sen mi geldin?
Hoþ geldin bende bugünkü geç geliþinin sebebini merak ediyordum.
Belki de anýlarýmýn altýnda can verip ölmüþsündür diye düþünmüþtüm.
Hoþ geldin yalnýzlýk, hoþ geldin…

Neler var çantanda diye sormayacaðým ama sen yinede bütün hüzünlerini yüzüme vuracaksýn.
Ne kadar güçlüsün.
Seni izlemek hayallerimin gözü önünde katledilmesi kadar acý.
Arkadaþýný da hiç sevmiyorum. Benimle savaþmak için kalp arýyor, fakat ona dar gelir bu kalp.
Olsun yinede sende hoþ geldin nefret. Hoþ geldin…

Her zamankinden mi içiyoruz? Peki… Bir kadeh hatýrayý katlettikten sonra devam etmesek olmaz mý? Peki… Biliyorum, artýk sizde biliyorsunuz kalbimin buna alýþýk olduðunu. Þerefe!
Hayat… Þerefine içiyorum þerefsiz! Biraz aðýr oldu sanýrým. Üzgünüm. Kalbime giden tüm sevgi damarlarým týkalý sanýrým. Duygu baðýþýna karþýyým. Benimkiler yetim kalýp “Aþk” diye baðýrmalý…

(Mutsuz sonlara alýþkýn bir çift göz..)
(Saðýrdýr cümlelerim sen istediðin kadar susabilirsin.)