Tek bir kelime edememek koca hayat kompozisyonunda, satýr aralarýnda silik kalmak, satýr aralarý gibi
boþ olmak, anlamsýz olmak, baþkalarý yeni cümlelere baþlasýn diye satýr baþlarýný tutmak... bunlarda
bir görevmidir acaba; kontratsýz, sorgusuz sualsiz, rýzasýz oynatýldýðýmýz bu senaryonun içinde?

Anlamlý melodillerden oluþan bir eserde yalnýzca es olabilmek, susabilmek baþkalarýnýn notalarýnýn ardýndan,
anlamlýca susabilmek, bütünü bozmadan, melodiye tiz ses olmadan susabilmek...

"Ýþte sen yokken ben böylesine anlamsýzým" diye baþlayan bir þiir yazmak isterdim sana! Ama emin
olamýyorum. Varlýðýndamý anlamsýzlýðýn anlamlýlýðýný savunuyordum yoksa yokluðundamý anlamlýlýðýn anlamsýzlýðýndan yakýnýyorum...

Anlam anlam diyorum da, düþünmüyor da deðilim aslýnda; kime göre, neye göre anlam! Ben beni anlamýyorken, ben
ben için bir anlam ifade etmiyorken, ben kendi anlamlarýmdan sýyrýlýp yasýný tutmak için senin ruhunda dolaþýyorken
kimin bu çeliþkiyi anlamsýný bekleye bilirim ki?

Þu satýrbaþýný tutan kelimelerimi sýraya sokarken düþündüm de, ben yokluðunda ne bir anlama sahibim, nede kendime...
Karmaþýðým son günlerde! Bütün anlamým, bütün anladýðým ve bütün anlata bildiðim 5 hafrfli adýn,5 harfli gidiþin,
5 harfli susuþun ve 5 hafrli hasretin...

Harfler, renkler, günler, geceler hepsi birbirine karýþmýþ yokluðunda... hatta saçým baþým bile...
Gündüz geceye, gece hüzne, hüzün bana karýþmýþ... Bense anýlar, resimler, gözyaþlarý topluluðunda misafir aðýrlýyorum.
Onlar hayatý anlatýyor, acýyý pazarlýyor bense anlattýklarýnýn satýr aralarýna tutunmaya çalýþýyorum...

Kendi anlamýmý, hayatýn anlamýný, biz olmanýn anlamýný kaybettim... Ben için anlamlý olmak istemiyorum!
Bizim için ANLAM olmak tek istediðim. Anlamýmý kaybettim! Görürsen söyle tükenmekteyim...