“Baðýþla hiç kimse beni böyle sevmedi”


Belki de alýþacaktýk her gece bir hayale sarýlýp uyumaya, benim bu hale sebep. Ama baðýþla hiç kimse beni böyle sevmedi.


***


Hýzlý adýmlarla yürüyor, arada bir saati soruyordu. Aklýný kaçýrdýðýný düþündü bir ara gecenin bu saatinde ne arýyordu dýþarýda. Bir kerelik delilik yapsa ölür müydü? Telaþlý ve yetiþemeyeceðini düþünerek son kez saati sordu.

…

Yetiþmiþti.

Beton birkaç basamak vardý önünde kýrýk dökük paçalarýný toplayarak dik toprak alana indi arkasýnda koca bir duvar ve birkaç basamak vardý önünde ise yük vagonlarý ve raylar, karanlýða karýþan ayak sesleri ve az ilerde bir sokak lambasý.

Bu gelen oydu. Hiçbir þey söylemeden onu sýmsýký saran kollarýna býrakmýþtý kendini. tuhaf bir çekimdi bu karþý koymadý. Ýstediði de buydu her þeyiyle onu sýmsýký saracak biri karþýsýndaydý ve bir o kadar gerçek.

Kurguladýðý hikaye adamlarýndan çok farklýydý. Hani þu satýr satýr yazdýðý beyaz sayfalardaki kirli adamlar.



Sonra gözlerini gökyüzüne dikti ve onun gözlerinin körüne gece gibiydi, geceydi. Baþýný kadýnýn alnýna dayadý adam biraz mahçup biraz titrek kadýný sevdiðini söylüyordu. Hala kollarýnýn arasýndaydý kadýn telaþlý ve ürkek çekti ellerini adamýn boynundan utanarak yere baktý. Seviyorum diyemedi. Diyemedi iþte…

O geveze susmayý bilmeyen kadýnýn dili lal kesilmiþti. Hiçbir þey diyemiyordu sus pus olup kalýyordu onunlayken.



Ve siren sesi



Bu ses daha önce hiç bu kadar içini acýtmamýþtý kadýnýn.

Güzel bir baþlangýcýn veda zamanýydý. Son kez sarýldýlar ve gitti adam.

Aklýný iyi ki kaçýrmýþtý kadýn…



04-08-2008 Çiðdem Taþ