Uzaktan uzaða bakýþlarým oluyorsun sadece bakabildiðim dokunamadýðým. Kaçýlamayacak kadar yakýn, tutulamayacak kadar uzak… Seni uzaktan sevmek ne kadar zor bir bilsen,bir bilsen ne kadar acý çektiðimi.sensiz ne kadar yalnýzým…

Þimdiye dek hep hayaldeki sevgiliye yazýldý bu duygular.Gerçekleþtiðinde gerçek olduðunda sus pus oldu bu yürek.Konuþmaktan aciz oldu dilim.Acýya gebe bir kalp taþýyorum senden sonra.Belki de sen benim için bir dönüm noktasýsýn.Ve bu sevda belki de hep saklý kalacak içimde bir yerlerde.

Kim bilir belki bu yürek seni hep senden habersiz sevecektir,karþýlýk beklemeden çýkarsýz ve bir o kadar da aciz…

Hep seni görür gibi gözlerim geçtiðin yollarda silinmeyen ayak izlerin var ve ben o izleri takip ediyorum.Bir suçmuþ gibi sevmek,seni gördüðümde yanaklarým alev alev oluyor,utanýyorum.Seni senden habersiz,gizlice sevmek utandýrýyor beni.

Sana dair o kadar giz var ki çözemediðim.Misal sen hangi kitaplarý severek okursun.Kim veya ne kýzdýrýr seni,kimlerle gezer,ne tür filmler izlersin ve daha bir çok þey var merak ettiðim.sevdiðin þeyleri sevmeli nefret ettiklerinden nefret etmeliyim.Aðlayýþýna ortak olmalý güldüðünde gülebilmeliyim.

Dünyaya senin gözlerinde bakmayý ne kadar isterdim.Bana baktýðýnda ne düþündüðünü bilmek.Kurduðun düþlerin küçükte olsa bir yerinde bulunana bilmek.Hiç olmasa bir cümlede dudaklarýnýn arasýnda fýsýltý olmak…

Ah papatyam,kýr çiçeðim!

Sen hangi mevsimlerden,hangi topraklardan kopup geldin ve ben seni neden bunca zaman sonra sevdim…

Nerelerdeydin ne alemdeydin?

Hayalinle konuþmaktan öteye geçemedi bu yürek,yüzüne sevda haykýrýþlarý yapamadý bu dilim.Göz yaþlarým boðar oldu beni.Geceleri yalnýzlýðýma sarýlýr oldum.Ýçsel haykýrýþlarým sana ulaþmayacak.Ben kendime haykýracaðým sevdamý sen bilmeyeceksin seni ne kadar sevdiðimi.

Ne zor bu suskunluk,ne zor yakýnýmda dururken sen,sana dokunamamak…

Bu sessizliðim ne zamana kadar devam edecek.Hiç konuþmayacak mýyým seninle?

Sen baþka aðýzlardan sevildiðini duyarken ben söyleyebilecek miyim seni sevdiðimi…

Yoksa sende hep kaybettiklerimden mi olacaksýn ya da hiç kazanamadýklarýmdan?
Uyumalýyým,sana en yakýn olduðum anlar hayallerim oluyor.Düþlerimde sende bana aþýksýn,sende seviyorsun.Uyandýðýmda yine yalnýzým…

Sen benim hislerimden yoksun,benim varlýðýmdan habersiz yaþýyorsun.Ben seni

Ýçime hapsettim orda benimlesin.Senin saçlarýn,gözlerin,gülüþün kaplýyor tüm dünyamý.Ben seninle yaþýyorum,senden gizli…

Ah papatyam son yapraðýn seni seviyorum olmalý,olmalý ki kalbime çullanan bu sensizlik son bulsun…Ne zaman farkýna varacaksýn seni ne kadar çok sevdiðimin ne zaman seninle bir cümleyi ayný anda söyleyeceðiz…

Yüreðimde her geçen gün kabaran bu sevda senin gözlerinde ne zaman büyüyecek?Görebilecek duyabilecek miyim senin de beni sevdiðini?Yoksa hep saklý gizli mi kalacak bu sevda içimde?Sen fark edebilecek misin bir gün beni?

Ey gönlümün derinliklerinde kalan saklý sevdam!

Sen þimdi muhtemelen uyuyorsun.Rüyalarýna girmeyi ne çok isterdim.Sense çýkmýyorsun aklýmdan ve hiç çýkacak gibi de gözükmüyorsun.Duymayacaksýn bu fýsýltýyý lakin yinede söylemeliyim:

seni seviyorum,

seviyorum seni…