Büyümeye umut vardý, küçüktük...

küçükken daha soylu, büyüktü yaþamak
büyüdükçe küçüldü sýnýrlar..

baþlangýç çizgisiyle göbek baðýmýzý kopardýk
çizgi filmlerdeki kahramanlara soyunduk
her biri biraz biz olacaktýk
ufuk çizgisine umutlar ekip
beklemeyi öðrendik
usta bir cambaz cesaretine bürünüp
doðru bildiðimiz çizginin dýþýna çýkmamak için
çabaladýk durduk
bir çizgiyle aramýza sýnýrlar koyduk
olmadý kimi zaman
yürümedi
yine bir çizgi çekerek geride býraktýk
her geçen gün bir yeni çizginin eklendiði yüzümüz
aynalarda aslýný aradý
durdu
mutluydu kimimiz
kimimiz ise mecbur
ölümle yaþam arasýnda sallanýp duran
o ince
o narin
o bildiðini okuyan çizgide
gidip geldik
ya ölemedik
ya yaþayamadýk
fakat son çizgiye hiçbirimiz ayný yerde
varamadýk

büyüdük, umut öldü; küçüldük..

sefil bir ç i z g i ydi büyümek;
çaresiz susmak,
sýnýrlanmak,
büyüdükçe daha da küçülmek...


Dilek Akýn

Ekim,yirmi'ikibinyedi - yirmidörtyaþsenfonisi