HAYAT ÜÇ PERDELÝK TÝYATRO

“Tesadüf “ kavramý , sýrlarý görmekten gafil olan cahilin görüþünde vardýr. Yüce Allah’ýn her seçiminde , tercihe dayanan gizli bir “ hikmet “ bulunur. Hikmet’ ( ilim ) de tesadüf yoktur. Ýlim denince yalnýz maddi deðil manevi ilimler olarak da anlamak lazýmdýr. Gerçi “ irade “ aslýnda bir tercih sebebidir. Ama irade bile Cenab ý Hakk’ýn , onu kullanana verdiði “ izin “ ve “ yetki “ ile sýnýrlýdýr. Ýþte bu ilahi buluþmaya “ tevafuk “ denir.

Bu yüzden bazý ibretli olaylarý ben çok severim.

Emekli Hava Astsubayý Hacý Bahattin Bey anlatmýþtý : “ 1950 ‘li yýllarda füze eðitimi görmek üzere Amerika Birleþik Devletleri’nin El Paso þehrine gönderildik. Bir Amerikalý Onbaþý , bize , kalacaðýmýz misafirhaneyi gezdiriyordu. Misafir odalarý , gazinosu , televizyonlarý , banyosu dahil her türlü ihtiyacýmýz düþünülmüþtü. Binanýn üçüncü katýna çýktýðýmýzda bizlerle ilgilenen Amerikalý Onbaþý , bir odanýn kapýsý önünde durdu. Kapýda “ MESCÝD “ yazýyordu. Ýçeri girdik , her yer halýlarla döþenmiþti. Hiç böyle bir þey beklemiyorduk. Adamlar , bizim Müslüman olduðumuzu düþünerek ibadet ihtiyacýmýzý bile düþünmüþlerdi. Biz , sekiz Türk astsubayý hayretten dona kaldýk. Hiç birimiz namaz kýlmýyorduk..Amerikalý gittikten sonra oturup bir karar aldýk ; namaz kýlmamýz için Amerikalýlarýn hazýrladýðý bu mescidin hakkýný vermemiz gerekiyordu. Sekiz astsubay , “ beþ vakit namaz kýlma “ kararý aldýk. Bu arkadaþlardan birisi de daha sonra bir gece nöbetinde “ Minyeli Abdullah “ romanýný yazan deðerli arkadaþýmýz yazar Hekimoðlu Ýsmail ( Ömer Okçu ) idi. Yaa iþte böyle ; beni namaza bir Amerikalý Onbaþý baþlattý. “

Balýkesir’li eski nur talebelerinden Mühendis Hasan Aktunç’un bir hatýrasý da çok ilginçtir : “ 12 Mart 1971 askeri darbesinden sonra Fethullah Gülen Hoca dahil cezaevine kapatýlmýþtýk. Bir gün gardiyan gelerek dedi ki ‘ Savcý Bey , sakalýnýn kesilmesini istiyor. Ben , bu konuda seni zorlayamam , Allah’tan korkarým fakat neyliyeyim ki ben de emir altýndayým. Jiletle hafif alýrsan yeni çýkmýþ gibi görünür. ‘

O gece çok huzursuz oldum. Öyle ki ; bu sakal kesme emri , bana , hapis olmaktan daha aðýr geldi. Secde i Rahman’a kapandým , uzun uzun aðladým ve dua ettim : ‘ Ya Rabbi , bu adama öyle bir dert ver ki insan içine çýkmaya yüzü olmasýn. ‘ Aradan haftalar geçti . Bir gün acý haber geldi ; sakal düþmaný savcý bey trafik kazasý geçirmiþ ve belden aþaðý felç kalmýþ . Yýllarca acýlar içinde vücudunun yaralar içinde kaldýðýný ve sonra da öldüðünü duydum. Öyle dua etmiþim ki ben dahi ürperdim. Savcý Bey korkunç acýlar içinde ölüm yataðýndayken babasý o eski meseleyi öðrenerek bana gelmiþ ‘ Ne olur hakkýný helal et , oðlum rahat ölsün ‘ diye yalvarmýþtý. “

Ömür , üç perdelik tiyatro ve bizler o ilahi sahnenin içinde senaryoya bir þeyler katmaya ,aklýmýzca deðiþtirmeye çalýþýp , rol yapan figüranlarýz. Keþke bu rolümüzü , tiyatro sahibinin hoþnutluðu yönünde oynayabilsek.      

Atalarýmýz ne güzel söylemiþ ; “ Ne oldum deme , ne olacaðým de !

Hazreti Mevlana ‘nýn da bir tesbiti çok güzeldir : “ Olaylarýn arkasýndaki sýrrý fark etmeseydim , görünürdeki sebeplerine takýlýp kalacaktým.”

Gerçekleri görenlere ne mutlu !