Hani insan dolar bazen.
Ýçindeki her þeyi birileriyle paylaþmak ister.
Haykýrýrcasýna.
Tek bir solukta her þeyi anlatývermek ister.
Sanki o anda anlatmasa bir daha anlatamayacakmýþ gibi olur.
Aslýnda doðrudur.
Belki o an bir daha asla olmayacaktýr.
Ýnsan sevinçlerini, üzüntülerini, beklide tüm duygularýný hissettiðin anda ifade etmelidir.
Yoksa bir daha bu duyguyu yaþayamayabilir.
Ýþte ben bu sýralar böyleyim.
Ýçim içime sýðmýyor.
Ama neden olduðunu bir türlü anlamýyorum.
Bir þeyler paylaþmak istiyorum.
Ama neyi paylaþmak istediðimi bir türlü bulamýyorum.
Ne garip bir duygu.
Ben yüreðimin sesini dinliyorum.
En derinlerdeki sesleri duymaya çalýþýyorum.
Baþarabileceðime inanýyorum.
Bu yazdýklarým yüreðimdeki seslerin kelimelere dökebildiðim hali.
Hani der ya þair kelimelerin kifayetsiz olduðunu,
Ýþte ben böyle bir durumdayým.
Gerçekten þu anda kelimeler kifayetsiz kalýyor.
Parmaklarým düþüncelerimin hýzýna yetiþemiyor.
Aman ALLAH’IM ne büyük tazarru!
Öyle bir durumdayým ki yazdýkça yazmak istiyorum.
Sanki nefes alýr gibi!
Nefes aldýkça arkasýndan hemen bir daha bir daha nefes alýyoruz.
Ýþte bende böyleyim yazdýkça düþüncelerim daha da artarak parmaklarýmdan akýyor.
Duygularým vücudumdan çýkacak yer arýyor.
Bazýlarý dudaklarýmdan,
Bazýlarý gözlerimden,
Bazýlarý da parmaklarýmdan.
Ben en çok duygularýmýn parmaklarýmdan ayrýlýþýný seviyorum.
Baðýrmak, etrafýma haykýrmak istiyorum.
Hani gözlerin dolar ya birden.
Aðlamak istersin ama bir türlü beceremezsin.
Çünkü aðlamanýn ne demek olduðunu bilmezsin.
Hiç aðlamamýþýndýr ki hayatýnda doyasýya.
Gözlerin hiç kýzarmamýþtýr.
Hiç hýçkýrmamýþýndýr gözlerindeki yaþlar yanaðýndan akarken.
Hiç sarýlmamýþsýndýr çaresiz kaldýðýnda.
Hiç öpmemiþindir sevgiliyi doyasýya.
Hiç söylememiþindir sihirli kelimeyi haykýrýrcasýna.
Hayattan mahrum kalmýþýndýr yýllarca.
Çaresiz bir þekilde.
Olsun sen farkýnda bile deðilsindir nasýl olsa.
Koþmamýþýndýr papatyalarla dolu bir yaylada.
Hiç yuvarlanmamýþsýndýr o yemyeþil çimlerde doyasýya.
Küçük bir çocuk gibi yapmamýþsýndýr,
O papatyalarý kopartýp seviyor, sevmiyor diye.
Olamamýþsýndýr sen çocuklar kadar þen.
Sen bilir misin ki sevgi özgürlüðün küçük bir çocuðudur.
Paylaþmamýþsýndýr sevgiyi baþkalarýyla.
Çünkü sevgi nedir sen bilir misin ki?
Sevmek nasýl bir þey?
Ya sevilmek?
Bir þeyler katmak gerek yüreðinden.
Veda etmek gerek vazgeçemeyeceðin her þeye.
Bir an bile düþünmeksizin.
Söküp atmak gerek her þeyi beyninden.
Baðlanmak, sonsuza kadar.
Bir bedenmiþ gibi hissetmek.
Yapabilir misin?
Susma cevap ver.
Yoksa korkuyor musun?
Ama neden?
Sen korku nedir ki bilir misin?
Cevap ver.
Anladým bildiðin tek þey korkmak!
Umarsýz bir durum.
Artýk yeter mi?
Tamam sustum.
Ama þunu da unutma ki:
Beni andýðýn an benimde seni anmamý istiyorsan gözlerini kapat,
Ýsmimi fýsýlda, kulaðýn duymasa da kalbin hissedecektir.


Fatih Mehmet Mirza