Hayattaki en acý deneyimler elimizden göz göre göre, ellerimiz ýslakken sabunu tuttuðumuzda yaþadýðýmýz gibi, kayýp giden fýrsatlarýn, baþarýlarýn, mutluluklarýn ya da sevgilerin üzerinden geliþiyor.. Tam, "tamam þimdi oldu.." , " tamamdýr, þimdi buldum.." ya da "tamamdýr, herþey güzel gidiyor galiba.." dediðimiz anda, sýký sýkýya sarýldýðýmýz durumun; bir anda, o dakikaya kadar binbir emekle, sabýrla, sindirimlerle oluþturduðumuz tüm bütünün, birden yok olmasý üzerine hissedilenlerdir bütün acý.. Ne kadar anlatýrsak anlatalým nafile, ne kadar susarsak susalým o kadar gerçek ve deðiþtirelemezdir yaþananlar.. Ve tüm bu olup bitene raðmen yaþamayý öðrenebilmek hayat; ona göre kendini geliþtirebilmenin ve acýyý deneyime, intikamý tahammüle, sevgiyi anlayýþa, aþký hayata dönüþtürebilmenin yolu.. Yaþanýlanlara istinaden bütünü oluþturabilmenin, oluþturulabilse ya da oluþturulabilmenin çeþitli yanýlgýlarla hissedilmesine raðmen sürekliliðinin pamuk ipliðine baðlý olabileceðinin getirdiði lanetli havadýr insaný parçalayan.. Bu kadar zor mudur birliktelikler? Bu kadara imkansýz mýdýr iki kiþinin insan olarak bir olmasý? Maalesef evet.. evet.. ve evet.. Sonsuz bir döngü "o an"lar ve beraberinde getirdiði yaþantýlar; yakalandýðý an dolu; yakalanamadýðý an ise bomboþ hissettiren lanetli paylaþýmlar..