Soðuk bir Mart gecesi, daha doðrusu gece yarýsý saatleriydi Üsküdar Ýskele Meydaný'nda. Baba oðul arabalý vapur iskelesine doðru yürüyorlardý.
Baba, oðlunun elinden tutmuþ, diðer elinde de çocuðun okul çantasýný taþýyordu. Meydan ýssýz sayýlýrdý. Tek tük arabalar, birkaç satýcý o kadar...
Zayýfça, uzun boylu baba hýzlý adýmlarla yürüyor, çocuk ta ona ayak uydurmaða çalýþýyordu. Yolcu vapuru seferleri kapanmýþtý. Arabalý vapura yetiþmeliydiler.
-“Yolumuz uzayacak ama baþka çare yok.”Dedi baba.
Çabucak biletleri alýp, arabalý vapura bindiler. Baba görevliye sordu, kalkmaya on dakika daha varmýþ. Bütün ýþýklarý yanan vapurun sol taraftaki merdivenlerinden yolcu güvertesine çýktýlar. Yolcu salonu ýþýl ýþýldý.
Geniþ, deri koltuklarda birkaç insan göze çarpýyordu. Bu saatlerde kalabalýk olmazdý. Bu vakitlerin yolcularý da aþaðý yukarý belli idi zaten. Üsküdar'daki bir meyhanede kafayý çekip te evine geç kalanlar, Beyoðlu'na eðlenmeye gidenler ve oralardaki sazlý sözlü eðlence yerlerinde çalýþan Selâmsýz'lý çalgýcýlar ile çengi kýzlar, bazen de birkaç inþaat amelesi..
Bir koltuðun cam kenarýna oturdular.Arabalý vapurlarý daha çok severdi çocuk.Hep böyle ýþýl ýþýl olmalarýndan mý?Kocaman cüsseleri,iki taraflarýndaki inip kalkan kapaklarýyla kocaman bir oyuncaða benzediklerinden mi bilinmez ama, arabalý vapur, yolcu vapurundan daha keyifliydi.
Çocuk camdan dýþarýyý seyretmeye baþladý. Dokuz on yaþlarýnda vardý. Esmer, kavruk haliyle olduðundan da küçük görünüyordu. Babasýnýn sesiyle adeta uyandý.
-Bir þey içer misin oðlum?
Elindeki tepside çay bardaklarýyla garson dikiliyordu baþlarýnda. Kýsadan cevapladý çocuk.
-Yok baba, istemiyorum.
Baþka zaman olsa kaçýrmazdý oysa. Arabalý vapurun keyfini tam çýkarýrdý doðrusu. Ama þimdi, caný hiçbir þey istemiyordu. Nasýl istesin ki ? Çok sevdiði Üsküdar'dan, okulundan ayrýlýyordu. Belki de buralarý bir daha göremezdi. Hiç olmazsa son defa doya doya seyretmek istiyordu.
Eðrikapý diye bir yere taþýnmýþlardý. Evleri, ailesi gitmiþ,onu bir akrabalarýnda geçici olarak býrakmýþlardý. Akrabalarýnýn evinden gelip gitti okula . Anne,babasýný, kardeþlerini çok özlemiþti. Ona çok uzun gelen bir hafta geçirmiþti böylece...
Ýþte bu akþam da, babasý onu almýþ, kendi evlerine götürüyordu. Evlerine, annesine gittiði için seviniyordu tabi ki. Ama þu anda buralardan, okulundan ayrýlmanýn üzüntüsü aðýr basýyordu.

Hareket düdüðünün keskin sesi duyulduðunda karþýlarýna iki adam geldi. Orta yaþlarda paltolu,
kravatlý efendi görünümlü bir adam. Diðeri de kazaðýnýn üstüne siyah bahriyeli kaputu giymiþ, baþýndaki berenin altýnda bembeyaz saçlarý ve pos býyýklarý ile balýkçýya benzeyen, babacan görünümlü biri...
''Merhaba'' deyip, oturdular. Babasý da karþýlýk verdi. Çocuk seslere döndüðünde balýkçýyý andýran adamla göze geldiler.''Ne haber''gibilerden ,çocuða bir göz kýrptý. Boynunu hafifçe yana eðip, utangaç bir þekilde cevap verdi bu selâma. Arabalý vapur hareket etmiþti, tekrar dýþarýyý seyretmeye koyuldu.
Camdan, Þemsipaþa'nýn tek tük ýþýklarý görünüyordu . Ne güzel bayram yeri kurulurdu burada ... Salacak sahilleri az ilerdeydi. Çocuk,sahilin bu görüntüsünü yutup, saklamak istercesine bakýyor du dýþarýya .
Kýzkulesi'nin kýrmýzý renkli yanýp sönen feneri de görünüyordu þimdi...
-Bu kýzýn da ne kadar acý bir kaderi varmýþ.
-Öyle, fakat ölümden kaçýþ yok ki.
Kýzkulesi'ndeki kýzýn hikayesinden bahsediyorlardi. Biliyordu hikayeyi, annesi anlatmýþtý. Dýþarýyý seyrederken, bir yandan da dinlemeðe baþladý.
-Elbette,orasý öyle. Ama ben ölümünden deðil, sonrasýndan bahsediyorum. Bu hikaye bilinmez pek..
Adam, tabakasýndan bir sigara çýkarýp, aðýzlýðýna taktýðý anda çocukla göz göze geldiler. Aðýzlýðý tutan elini çocuða doðru uzattý. Duyulur duyulmaz bir sesle, ''Dinle bu hikayeyi delikanlý'' dedi.
Babasý bu kýzý kuleye kapattýðýnda kýzýn bir sevdiði varmýþ. Sevdiðinden ayrýlmak onu çok üzmüþ. Bunun için babasýna yalvarýp yakarmýþ, ama nafile.
Babasý kýzýnýn mutluluðunu istermiþ, fakat...”Dýþarýda yýlan tarafýndan sokulup öleceðine sevdiðin den uzak olsun ama canýnýn saðlýðý yerinde olsun.'' dermiþ. Baba yüreðÝ, böyle bir karar almaða mecbur etmiþ kral babayý.
Sevdiði ise, kýz kuledeyken, kayýkla kulenin civarýnda dolaþýrmýþ. Onu görebilmek için, devamlý kulenin pencerelerine bakar durur, oralarda daha çok kalabilmek için de balýk tutarmýþ. Birbirilerini ancak böyle uzaktan, belli belirsiz görebilirlermiþ. Kýz yýlanýn sokmasýyla ölürken, öldüðüne deðil sevdiðinden ayrýlýp, onu bir daha göremeyeceðine yanmýþ. Onun bu sevgisini bilen yüce yaratan, bazý zamanlarda sevdiðini aramasýna izin vermiþ.
Kýz öldükten sonra, kimi geceler kendisini sokan yýlan kýlýðýnda kuleden çýkar ,denize dalarmýþ. Denizde bir balýk olup, sevdiði genci ararmýþ oralarda. Sevdiði aklýnda öyle kalmýþ çünkü. Kulenin yakýnlarýnda balýk tutarken...
Sevdiðinin yüzünü hatýrlama izni yokmuþ, ancak akýllý, iyi yürekli birisi olduðunu bilirmiþ.
Kýz, kulesinin civarýnda balýk tutanlar arasýnda ararmýþ, sevdiði genci.''Sevdiðim belki budur.'' Deyip bilerek yutarmýþ, denizde sallanan oltalardan birinin iðnesini. Olta çekilir ve kayýðýn içinde bulurmuþ kendini. Balýkçý aðzýndaki iðneyi çýkarýp ta diðer balýklarýn yanýna atýnca, hemen dile gelirmiþ.

-Beni yakaladýn.Fakat ben yaþamak istiyorum.Bana bir fýrsat ver,ne olur. Hem de tek bir þartla.
Adamýn aklýný denemek için de hemen þartýný söylermiþ.
-Sana bir soru soracaðým. Bilemezsen beni denize býrakýrsýn. Bilirsen de zaten seninim, elindeyim.
Gece boyunca yalvarýr dururmuþ. Adam yalvarmalarýna aldýrýþ etmezse, sabah olmadan tekrar yýlan olup, görünmeden kayýktan çýkar ve kulenin yolunu tutarmýþ. Bu balýkçýlar, sabahleyin þaþkýnlýkla balýklarýnýn eksilmiþ olduðunu görürler, buna bir anlam veremezlermiþ.
Bazý balýkçýlar teklifi kabul eder, fakat soruyu bilemeyince sözlerinden döner, onu denize býrak mazlarmýþ. Saatlerce yalvarýrmýþ sözlerini tutmalarý için. Lâkin faydasý olmazmýþ. O zaman kýz, aniden yýlan olup adamý sokar ve hýzla kayýktan kaçarak kulesine gidermiþ. Böyle balýkçýlar, sabahle- yin korkudan dili tutulmuþ bir vaziyette ve kayýklarý bomboþ olarak sahile gelirler, baþlarýndan geçeni el kol iþaretleriyle anlatmaya çalýþýrlarmýþ.

Balýkçýlarýn kimileri de insaflý olurmuþ. Bunlardan bazýlarý: .
-Ey konuþan balýk, bende o soruyu bilecek akýl olsaydý, zaten gecenin bu vaktinde, bu soðukta burada balýk tutuyor olmazdým. Bu iþte bir hikmet var ama anlayamadým. Madem ki yaþamak istiyorsun, haydi sana güle güle.
Bazý balýkçýlar da, gecedeki yalnýzlýðýný paylaþacak birisi çýktýðý için sevinçli...
-Sor bakalým sorunu. Söz,bilemezsem seni býrakacaðým.
Soruyu bilemeyince de :
-Ne yapalým, soruyu bilemedik. Haydi uðurlar ola.
Deyip onu denize býrakýrlarmýþ.
Bu insaflý balýkçýlar, kayýklarý tepeleme balýk dolu olarak sahile dönerlermiþ.

Balýkçýlarýn hepsi de akýlsýz deðilmiþ, tek tük te olsa soruyu bilen çýkarmýþ aralarýnda. O zaman iþler deðiþirmiþ. Balýk heyecanla cevabý dinler, adam soruyu bilince de...
Yüreði küt küt atar ve öyle bir kýz olurmuþ ki... Tarifsiz güzel. Ayýn ondördü gibi. Bakmaya kýyamazsýn.
Balýkçý þaþkýn þaþkýn sorarmýþ.
-Ýn misin, cin misin? Gecenin bu vakti nereden geldin böyle?
Kýz, kuleyi göstererek...
-Ne inim, ne de cin. Ýþte oradan geldim. Evim orasý benim. Ben senin sevgilinim.Sen de benim sevdiðim adamsýn. Seni uzun zamandýr arýyordum. Sonunda buldum. Bundan sonra hiç ayrýlmaya caðýz. Yine eskisi gibi çok mutlu olacaðýz.
Gece boyunca adama sarýlýr, saçlarýný okþar, koklarmýþ. Yýldýzlara bakarak adamýn elini tutar, alçak sesle þarkýlar söylermiþ. Adamýn hiç bilmediði, tanýmadýðý þarkýlar...
Adam da kendini bu duygu seline býrakýr, kýzýn sevgisine karþýlýk verir ve çok mutlu olurmuþ.
Gün doðmak üzere iken, kýz uyuklayan adamý uyandýrýp, sorarmýþ.
-Gerçekten sen o' sun deðil mi? Sevdiðim adamsýn deðil mi? Bundan sonra hiç ayrýlmayacaðýz deðil mi?Sen de beni çok seviyorsun deðil mi?
Gecenin büyüsünden sýyrýlmýþ olan adam, düþünceli bir þekilde cevap verirmiþ.
-Güzel kýz, yazýk ki aradýðýn sevgilin deðilim ben. Dün gece beni büyülemiþtin adeta. Çok mutlu oldum. Fakat seninle sonuna kadar birlikte olamam. Seni bir ömür boyu sevemem. Seni kandýrmak istemiyorum kusura bakma.
Bu cevabý duyan kýzýn yüzü gölgelenir ve...
-Pekiyi. Biraz arkaný dön.
Adam arkasýný döndüðünde, hemen yýlan olup kayýktan çýkar ve çok üzgün bir vaziyette, kulesine gidermiþ.
Adam geriye döndüðünde, bir bakarmýþ ki kýz yok. Þaþkýn þaþkýn etrafýna bakýnýp durur,bir þey göremezmiþ.
Sadece, kayýðýn küpeþtesinde iki damla gözyaþý olurmuþ, o kadar...
Böyle balýkçýlar divane gibi sahile dönerler, günlerce hiçbir þey konuþmazlar, dalgýn dalgýn dolaþýrlar, kendi kendilerine konuþup,''Yok caným rüyaydý herhalde’’ derlermiþ.
Gördüklerinin rüya olduðuna inanýrlarmýþ. Hayli uzun zaman sonra konuþup, kayýkta gördüklerini, bir masal gibi anlatýrlarmýþ.
Kýz, bu olanlara çok fazla üzülmez, insanlarýn insanlýklarýna verirmiþ. Güçlü bir kýzmýþ o... Ýnsanlarýn zayýf taraflarýný bilirmiþ. Sevdiði adamý bulamadýðýna yanar, ama onu bulma ümidini hi, kaybetmez
miþ.
Baþýna gelen bu olaylara karþýn, sevdiðini bir gün mutlaka bulacaðýna inanýrmýþ. Onu çok üzüp aðlatan baþka bir þeymiþ. Ýþte o zaman aðlamayýp, içinde sakladýðý her þey için aðladýkça aðlarmýþ.

Balýk halindeyken, neþeyle baðýrarak çekermiþ onu kayýða adam.
-Ooo,gel bakalým. Ne güzel þeysin sen.
Soruyu da, bir güzel bilirmiþ. Kýz, o güzel haliyle ortaya çýkýnca da diðerleri gibi o da bu iþe þaþarmýþ.
Gece boyunca kýzla çok mutlu vakit geçirir, o da kýzý sevdiðini söylermiþ. Her haliyle çok mutlu olurmuþ. Sabah olmadan, kýz son kez adama sorarmýþ. ''Aradýðým sevgilim sen misin ? Beni sonsuza kadar sevecek misin?''diye. Adam hemen cevabý yapýþtýrýrmýþ.
-Elbette aradýðýn sevgilin benim. Seni sonuna kadar seveceðim.
Fakat kýz ,adamýn yalan söylediðini anlarmýþ. Adamýn bu cevabýndan sonra; Yüzü aniden deðiþir ve korkutucu bir sesle, sadece;
-Ya, demek öyle. Dermiþ.
Bunu der demez, biranda yýlan olup adamý sokar ve bu sefer zehirini de akýtýrmýþ. Adamýn cansýz bedenine yýlan gözleriyle son kez bakýp, hemen kayýktan çýkar ve kulesinin yolunu tutarmýþ.
Bu zamana kadar olanlara pek aldýrmayan kýz, iþte böyle olduðu zamanlarda öyle üzülür, öyle aðlarmýþ ki. ..
Gözünün yaþý günlerce dinmezmiþ. Ýnsanlarýn mal ve para hýrslarýna, yalancýlýklarýna, küçük çýkarlarýn peþinden koþmalarýna, birbirilerini kandýrmalarýna, sevdiðini bulamadýðýna, acý kaderine...
Hepsine birden aðlarmýþ kýz.. Bu zamana kadar içinde biriktirdiði her þeye aðlarmýþ. Kulesine giderken döktüðü gözyaþlarý sel olup, denize karýþýrmýþ. Kýzýn gözyaþlarýndan deniz köpürür ,kaba- rýrmýþ.

Ýþte böyle zamanlarda Kýzkulesi önündeki akýntý þiddetlenir, hýzý artarmýþ. Bazý yaþlý denizciler farkedermiþ bunu.
Kýzkulesi'ndeki kýzýn yine çok üzülüp, aðladýðýný anlarlarmýþ. Þiddetli akýntýda bir yandan gemi lerini selâmetle götürmeye çalýþýrken, onun acý kaderine üzülüp, sevdiðini bulmasý için dua ederlermiþ. Böyle gecelerde denizden gelen bir ses duyulurmuþ Salacak sahillerinde. Acý acý aðlayan bir kýz sesi...
-Oðlum kalk haydi, geldik.
Çocuk gözlerini açtý, þaþkýn þaþkýn etrafýna bakýndý.
-Hikayeyi anlatan adam nerede baba? Balýðýn sorusu ve cevabý neydi acaba? Onu soracaktým.
-Hangi adam oðlum? Rüya gördün herhalde. Çabuk ol, vapurda kalacaðýz bu gidiþle…
EYLÜL 2003 Ýstanbul