Sona yaklaþtým. Vücudum öfkeyle sarsýlýyor, kontrol edemiyorum. Kaybettiðim bir savaþýn içerisindeyim, kendimle. Yüz binlerce düþünce, yüz binlerce duygu geçiyor aklýmdan, bunlardan birisini seçmek zorundayým. ”Þimdi ne yapmak gerekiyor ?” “Ýyi bir þeyler”. Evet, evet bunu doðru dediniz. Sanýrým ilk önce sakin, gürültüsüz bir yere gitmem gerekiyor, ya da varsýn gürültü olsun, zaten düþüncelerimi toparlayamýyorum. Þunu da kendime itiraf etmek zorundayým; devam etmekte çok zayýfým, kaybetmekte çok güçlü.

Bütün gece, gündüz ve bir sonraki gece senin hayaletlerinle uðraþtým. Kahrolasýlar peþimi býrakmadý. Nereye yüzümü çevirsem, her yerde sen vardýn. Bu yüzden kalabalýk caddelerde yürüyemiyor, ara sokaklar ve tenha yollardan kaçmaya çalýþýyordum, kendimden, senden. Gerçek mutsuzluðu o anlarda yaþadým. Ne yapsam senden kurtulamayacaðým düþüncesi, düþünme yetilerimi zorluyordu.

Evdeki eþyalarýna dokunamadým o akþam. Giydiðin t-shirtler, eþortmanlar, bana verdiðin fular, gizlice yazdýðýn ve hep bir yerlere sakladýðýn, kýsa, aþk kokan notlar, senin çakmaðýn, rahat uyumam ve seni her zaman yanýmda hissetmek için býraktýðýn yastýk, hediye ettiðin kitaplar, kapýnýn kolunda asýlý duran, senin hediyen olan gömleðim, seviþtikten sonra sadece onunla ilgileniyorum diye çok kýzdýðýn fakat dayanamayýp çaldýðým þarkýlarý söylediðin gitarým, telefonumdaki gizlice yazýlmýþ ‘seni seviyorum’ sözcükleri ve en önemlisi benim için uðraþ verdiðin dakikalar… Hiçbirine dokunamadým. Hepsini uzun bir süre izledim, sessizce, aðlayarak. Çok zor aðladýðýmý söylemiþ miydim sana? Hayýr, lütfen yinede öyle salya sümük aðladýðýmý düþünme. Senin yanýnda aðlayamam bilirsin, benim bir an bile güçsüz olduðumu düþünmeni istemediðimden. Birkaç damla iþte, bir önemi yok.

Ayný gece bitmek bilmedi, kara güneþi bekledim umutsuzca… Sabah iþe gittiðimde ölü gibiydim. Uzun zamandýr yoðun olarak çalýþtýðým konulara odaklanamýyor, hata üstüne hata yapýyordum. Kurtulmak için kaçtým, o beni boðan ofisten. Þu an yeniden buluþacaðýmýz restoranýn önündeyim. Birazdan dýþarý çýkacaksýn ve ben ne yapacaðýmý bilmiyorum, düþünemiyorum. Tekrar durdu tuttuðumuz dakikalar, saniyeler. Seni ilk defa görecek gibiyim þimdi. Kalbim durdurulamaz bir heyecanla yerinden çýkacakmýþ gibi atýyor. Dedim ya yüzünü görünce ne yapacaðým ne tepki vereceðim bilmiyorum. Dur lütfen, biraz daha bekle. Biraz daha zamana ihtiyacým var anlamýyor musun? Yeniden senden ve kendimden korkmaya baþladým, yüzleþmekten. Titreyen ellerimi kontrol edememekle birlikte bu içtiðim kaçýncý sigara hatýrlayamýyorum.

Sanýrým süre doldu, iþte dýþarý çýkýyorsun burada kesmek zorundayým…

Bana dokunma dediðim her saniye için; beni sev, sonsuza kadar nefret et benden.