Öyle bir gün iþte… Sýradan dediklerinden biraz fazla sýradan… Kar serpiyor pencere camlarýma, taneleri gökten inerken izliyorum, her tanesi bir göz yaþý, her tanesi bir çýðlýk sanki… Elhan-ý Þita þiiri dudaklarýmýn arasýndan süzülüyor,usulca; Bir beyaz lerze, bir dumanlý uçuþ/ Eþini gaib eyleyen bir kuþ gibi kar /Gibi kar /Geçen eyyâm-ý nevbaharý arar..

Avuçlarýmý açýyorum, avuçlarým haykýrýyor bana gel, bana gel, diye… Dinlemiyor, o hýrçýn bir kýz þimdi, hiç de neden yaðdýðýný bilmeden yaðýyor, lapa lapa, öbek öbek, hiç bir tanesi ötekine deðmeden, dokunmadan yaðýyor, bu kar çok yalnýz be!.. Ben onu kime benzettim ki þimdi, tanýdýk birine benziyor, en çok tanýdýðým kim var ki hayatýmda, kim yetti kendine ki kar yetsin… Kime benziyorsa çýkaramadým iþte, öylesine baþýna buyruk, asiliðini sezdirmeden haykýran biri ki, sessiz ve hiç bir yere konmayan, nereye gittiði, nereye düþtüðü belli olmayan, ancak çoðaldýðýnda görülen…
Karlar, bütün elhâný mezâmîr-i sükûtun
Karlar, bütün ezhârý riyâz-ý melekûtun.

Öylesine bir gün aslýnda, baþladýðýnda korkunç bir baþ ve boyun aðrýsýydý ilk duyduðum, gördüðüm göremediklerimden çok fazla bir þey deðildi ve bitiyor, birazdan baþka bir rakamla yer deðiþecek ve bir baþka günü yaþýyor olacak insanlar… Böylesi bir mevsim mi yaþam?..

Nereye býraktýk ki yalanlarý , nerede kaldý günsüz güneþiz, sabahsýz ve gecikmemiþ düþlerimiz?.. Neredesin ey sebebim!...

Sessiz bir çýðlýk içinde haykýran bir ses olsam, sessiz bir ses, nasýl da anlamsýz görünürdü… Sessiz çýðlýðýmýn içinde beni göremesin insanlar, saklanayým, sesimin içinde görünmeden haykýrayým istiyorum bugün… Çabucak söylensin bütün söylenmeyen kelimeler bir çýrpýda çýkýversin ortaya ve; susayým… Suskunluðum, en büyük intikamýmdýr diye duymuþtum, öylesine bir sözdü iþte, sýk sýk kendime söylediðim… Sessizliðinle ne kadar dövsen duvarlarý, onlarý acýtmýyor ki… Ne kadar yaðsa kar, duvarlarý ýslatmýyor ki… Kim söylemiþse yalan söylemiþ iþte… Böylesi bir günde geceye vuruyorum yüzümü, gecenin içinde ben yokum… Var olmayý bileydim halbuki, þöyle bir estireydim poyrazý, haykýrýþýmla yýkaydým sessizliði, ne kar kalýrdý, ne duvar ýslanýrdý… Ne de beni bulabilirdim bensiz…
Dök kâk-i siyâh üstüne, ey dest-i semâ dök.
Ey dest-i semâ, dest-i kerem, dest-i þitâ dök..

Uzak bir yerde bir kral, ölüyor, nefesini zorluyor her dakikada bir dakika daha, bir bahar daha diye dileniyor, direniyor hayata, direndikçe yeniliyor, yenik bir kral uzaklarda ne düþünür yataðýnda?... Kara gözlü oðlunu mu, bir film þeridinden kopmuþ gözbebeklerine inen rüyada yaþadýðý yýllarýný mý?... Öyle bir gün iþte kral da susuyor þimdi, susuþuyla inletiyor suskunluðuyla savaþýyor hala… Kralým, can caným, o yavaþ konuþtuðunu söylediðin güzel kýzýn aklýna geliyor mu, gözünün önünde mi hayali?.. Kral iþte, ne bilsin hiç çeþmeden su getirmedi, su içmedi ki… Konuþmuyor da, soramayýz ki; çeþmeye gitmiþ mi hiç hayatýnda?...

Uzak bir mevsimde bir bahar gecesinin içinde gülümseyerek açýyor nergisler… Bu yýl nergissiz kalmadým her þeye ve herkese raðmen, kokladým doya doya, içime çektim, memleket gibi kokuyordu, gençlik gibi, çocukluk gibi… Kýþtan arýnmýþ, kýþýn içinde açabilen tek çiçektir nergis, baharý müjdeler… Soðuktu, derin bir ayaz kesiyordu nefesimi, böylesi bir günde nergisi kokladým ve bir vazoya yerleþtirdim resmini... Orada öylece duruyor, bir baþka kýþa hazýrlýyor beni… Hazýr mýyým?....
Göklerden emeller gibi rizan oluyor kar
Her sûda hayâlim gibi pûyân oluyor kar ...

Öylesine bir gün, öylesine iþte böyle anlamsýzca anlamlandýrýlmýþ kelimelerden ibaret bir gün bugün… Ve bitiyor, gün yine bitiyor ve ben hala daðlarca birikmiþliðimi haykýramadým dünyaya… Sahi dünya dediðin neresi, þu köhne sokak mý, þu el açýp dilenen ihtiyar mý, þu þarký söyleyen çocuk mu?... Gariplik mi fukura bir gönlün içinde kalmýþ zenginlik mi, saklanmayý maharet bilmiþ?.. Öylesine bir pazardý, yazmak istedim böylesine bir karmaþa çýktý hayatýmdan, yazamamýþlýðýmý üstümden atamadým, çýðlýklarýmý yýkayamadým, atamadým üstümden; yapýþmýþtý, yakýþmýþtý…

Dinlenemedim, dinleyemedi insanlar beni… Ve bitti…

Þimdi ben uyumaya gidiyorum, uyurken gözetleyin beni, belki haykýrabilirim, konuþabilirim, sessizliðimin içinde duysun beni insanlar…

Yazamýyorum…

Ölüyorum...

ferkul

23.36

22þubat2009