SERMAYENÝN RENGÝ


Sahi bir zamanlar 'yeþil sermaye' diye bir nitelendirmesi vardý kamuoyunda hatýrlayanýnýz var mý?

N’oldu þimdi?

Sermayenin yeþili olur mu? Daha doðrusu sermayenin rengi hangi renk?

Yeþil mi?

Kýrmýzý mý?

Yoksa kapkara mý?!

Veya Sermayenin dini, ýrký olur mu? Yoksa hepsine birden “kapital ve kapitaliz” mý dememiz gerekiyor?

Doðrusu biz, millet olarak elimizdeki deðerleri kaybettikten sonra farkýna varýyoruz. Hemþehrimiz, 8. Cumhurbaþkaný merhum Turgut Özal’ý kaybettikten sonra deðerini anlayabildik. Türkiye’nin birçok illerinde olduðu gibi, bu gün Malatya’da fabrika bacalarý tütüyorsa bu merhum Turgut Özal’ýn bu memlekete tanýdýðý imkânlarýn bir sonucudur.

Merhum Özal’ýn yardým ve teþvikleriyle bakkaliye iþletenler, devasa binalar dikip fabrikalar kurdular. Tüm bunlar memleketimiz ve ilimiz adýna güzel geliþmeler olup sevindirici þeylerdir. Ama bu güzel geliþmelerden birleri rahatsýz oldu tabi ki..

28 Þubat döneminde Genelkurmay tarafýndan 10 Haziran 1997'de hâkim ve savcýlardan baþlayarak, iþadamlarýna ve gazetecilere verilen irtica brifingini para toplama konusunda en büyük malzeme yaptýlar. Onlara göre, Müslüman sermayenin ilerlemesini istemeyenler, Müslümanlar'ýn sanayi ve endüstride güçlü olmasýný istemiyorlardý.
Ama tüm bu olumsuz geliþmelere raðmen Anadolu insanýn “ekonomik” sýfatýyla anýlmak için uyanmýþ yola çýkmýþtý. Artýk ekonomiyle çok içli dýþlý bir hale gelme isteði ve gayreti önünde hiç bir engel duramazdý…
Her türlü kuyrukta, berber dükkânýnda, öðretmenler odasýnda, lokallerde, hatta evlerdeki misafirliklerde ekonomi (borsa, döviz, enflasyon v.s.) konuþuluyor. Kadýnlar günlerini dövizle yapýyorlar. Çocuklar küçücük tasarruflarýný döviz yaptýrýyorlar. Herkes gibi onlar da parasýnýn ne kadar deðer kazandýðýný kaybettiðini düþünüyordu.
Ve haramý helali bildiði kadar ekonomiyi de bilen bir potansiyel olmuþtu.
Bu potansiyel, bu yerli güç “tekel, kartel” diye adlandýrýlan güçlerce rekabetçiliðin de ötesinde, kabul edilemedi. Tek taraflý sömürmeye (halký ve devleti) alýþmýþ bu bu tekelci sermaye, bu yerli potansiyelle kurallar içinde yarýþmak yerine, onu kural dýþý boðmanýn yollarýný aramaya baþladý. Sonunda da buldu. Onu “irtica” sýfatýyla “yeþil sermaye” olarak nitelendirdiler. Arkasýna, beslediði derin devletin güçlerini de alarak, onu bu sahte yafta ile boðmak izledi. “Emperyalist ve vahþi kapitalizmin kurallarýna bile uygun hareket etmeyen bu güçler, bir yönüyle baþarýlý oldular da…
Tamamen yok olmadýysa da adýna “yeþil sermaye” denilen yerli teþebbüsün oyuncularý deðiþti.
Daha doðrusu beyinler deðiþti.
Renkler birbirine karýþtý þimdi.
Sermayenin yeþili, yeþilliðini kaybedip bukalemun gibi renk deðiþtirmeye baþladý. Samimiyet de ortadan kalktý yavaþ yavaþ.
Þimdi ne mi oldu?
Zift gibi kapkara oldu sermayenin rengi.

ÞEVKET BAÞIBÜYÜK