Yol aldým gidiyorum,
Parklarda yürüyorum
Yaþlandým diyorum
Ellerim nasýrlý, gözlerimde çizgiler
Artýk sonbahar kendini anlatýyor bana bende ona
Dökülüyor yapraklar birer, birer
Ne çabuk akýp geçti zaman
Yüzyýllar geçti sanki aradan
Yollar, yollar boyunca yürüdüm
Hangi yokuþu çýktýysam iniþi vardý
Böyle akýp geçi zaman
Sarý saçlarýmdan kelebekler uçardý
Bende sevdim elbet,
Seviþmelerim de oldu
Ama þimdi yalnýzým dermansýz bacaklarýmla
Yol almýþ gitmiþim
Olmuþ yaþým yetmiþ bitmiþim
biraz þaþkýnlýklarýmýn ondan
Ne kýr kahveleri kalmamýþ artýk
Nede kuþ sürüleri,
Ne oturduðumuz masa iskemle
Demli çay, demli çayýn buðusu,
Ne de sigaranýn dumaný,
Senin elamý, yeþil mi hiç anlayamadýðým
gözlerinin ýþýltýsý yok
Belki bir gün buluþur dediðim tren çýðlýklarýnda
Oysa ne çok yürüdüm bu raylarda
Öðrendim þimdi sensiz deli yaþamasýný
Ama artýk yaþlandý kalbim seni hiç unutmadý unutamadý
Þimdi yol aldým gidiyorum,
bilinmez çok yakýn biliyorum
Çiçeklerimi suluyorum her günbatýmýnda
Genç sevgililer geçiyor kapýmdan
Eski moda sahilindeki hallerimizi düþünüyorum
Ýki damla gözyaþým akýyor
Biraz olsa hüznü unutturuyor belki


Aysun.paksoy@gmail.com

Aysun Paksoy saat17,18

8 ocak 2008