KADÝFE PERDE
Kýrar keserle, tüm vazolarý,
Bitmez, yataklarý, koltuklarý,
Fýrlatýr atar aðýrlýðýyla;
Büyük çevirmeli portakal sýkacaðýný,
On yýl beklese de eline geçene kadar,
Fýrlatýr atar,
Bilgisayar ekranlarýný,
Panjurlarý, dolaplarý,
Anýlarý olan sandalyeleri;
Ýplikle baðlamýþtýr büzük yaþlý eller,
Sandalyenin ayrýlan demirlerini.
Kýrmýzý koltuðuyla baþka þehirlerde kalan
Kadife perdeleri…
Keser, kalýn tahtasý yüküyle;
Sallanýr havada,
Çýtýrdayan sesler kulaklarýmda.
Kýramayýp saða sola verilen mobilyalý müzik setleri
Pera Palas'taki telefonun bir kopyasý; kulplu altýn rengiyle.
Bir taraftan satýlan cep telefonlarý,
Buzdolaplarý, televizyonlar, annemin verdiði altýn bilezikler,
Biten giden pýrlanta yüzük…
Sýzlarken içim bir taraftan,
Dönmeyen bir dolu o eþyalarýn;
Rüyasýný yaþatmak var gibi…
Küçük kurulan kolye kutusunda,
Bir o yana bir bu yana giden kuðular…
O yaþlý eller kuðularý koyduðunda,
Gülümseyen gözler onlarý izler.
Nerde keser; nerde…
Saatler her yerde…
Alacakaranlýkta bedenime giren ruhlar
Çöpün baþýnda…
Çöpçüler, içimde.
Keserler, keser.
Sallanýr havada, yalan seslere…
Yorgunluðu doðar ardýndan
Dün güzel bulduðu,
Buðulu bulduðu, sese…
Keser; seslerin armonisini de kesmek ister.
Karýþan sesler…
Ýki el, kulaklarda atýlan çýðlýk,
Saplanmýþ duvarlara; keser.
Akan kan,
Kan süzülür duvardan…
Ayaklarýmýn ucunda yýrtýk ayakkabým,
Çoraplar, ýslak kana basar, ýlýk…
Sarmalanmýþ araba iki tekeri yok.
Altýnda tekerler…
Arkada tekerler…
Vuran ýþýk…
Soðuyan yüzüm…
Düþen ellerim…
Bükülen boynum…
Oturan bedenim...
Bir kelebek!
Parmaklarýmýn arasýna, konan…
Göz hizamda kelebek elimin üstünde,
Son nefesim.
Parmaklarýmýn arasýnda sýkýþan,
Orda halen çýrpýnan, kelebek…
Keser.
…
Kalýn kadife perdeler…
Nerde kimin penceresinde takýlý?
Perdeler içinde oynanan evcilik oyunlarý…
Oynanan Hacivat Karagöz,
KADÝFE PERDE
Ýnce beyaz perde ve yanan arkasýndaki mum…
26 Ocak 2009
Gülten Aðrýtmýþ