bir iç-patlama sonrasý geceye daðýlan tüm parçalarýmda,öncelikli bir inleme var yar yüzüne dair..
ne yardan geçiyorum,ne de yüzünden..
her þey durgun..sancýlarým bile..
duruldukça, sancý basýyor durgunluðuma..
sustukça,yalnýzlýðýma özeniyor çok uzaklardaki bir ada(m)..
oysa öze iniyor her bir gözyaþý yalnýzlýðýmca..

Ýstanbul;
doðduðum ama bir türlü büyüyemediðim kent..
sokaklarýnda;çocukluðumdan kalma o bildik görkemli koku,birkaç kýrýk oyun ve gözyaþý..
dilinde;faili meçhul bir aþk cinayetinden kalma ip uçlarý..
gecelerine sevdalar,
sevdalarýna çýðlýklar,
çýðlýklarýna insanlar adadýðým
Ýstanbul;
eksik kalmýþ bir çocuk tebessümü gibisin þimdi de gecenin bu vaktinde..
hangi sokaðýnda dolaþsam,yüreðim hep bir diðerinde sevdalý..
hangi sevdana dolaþsam,hüznüm hep bir diðerinden yaralý..
hangi insanýna baksam,içinde erken ölmüþ bir deniz saklý..
çocuk kalmýþ bir tebessüm gibisin þimdi de bu vaktin orta yerinde..

bir an’ýn karmaþasýndan diðer bir an’ýn dinginliði doðuyor..
bu yolda uçsuz bucaksýz mevsimlere kol açýyor,el veriyor yalnýzlýðým..
çoktan bitmiþ bir düellodan arda kalan ölü mermiler,saplanmak için yer arýyorlar gecemde..
gecem;adý çok gizli bir yar acýsý...
aynadan dokunuyorum suretimin izniyle akan göz yaþlarýma..
uðursuz bir huzur esiyor gizlice..
belli ki bende konaklayacak bu gece..
gece bu ölmek bilmez ki,öldürmek bilir sadece!