Gidiþin kan gibi çöktü içime,
Giderken ardýndan baktým, aðladým.
Girip sýkýntýdan bin bir biçime,
Eridim, damladým, aktým, aðladým.

Önce yandý, sonra söndü bir ýþýk,
Ýçimde duygular karma karýþýk,
Suratým asýktý, alným kýrýþýk,
Ucuz bir sigara yaktým, aðladým.

Yürüdüm çaresiz, yüreðim buruk,
Yaralý kuþ gibi kanadým kýrýk,
Boðazýmda boðum boðum hýçkýrýk,
Hasreti sineye çektim aðladým.

Neden inanmadýn benim sevgime?
Kime ne yaptým ben, ne yaptým kime?
Sordum sebebini kendi kendime,
Kimsecikler yoktu, tektim, aðladým.

Ruhuma derin bir aðrý saplandý,
Sanýrsýn güldüðüm gün hesaplandý
Faturasý kara kapla kaplandý,
Verdiler elime sýktým aðladým.

Býrakýp gittiðin o andan beri,
Bilirim, bir daha dönmezsin geri,
Önümde hayatýn merdivenleri,
Zorlandým, usulca çýktým, aðladým.

Daraldým, týkanýp kaldý nefesim,
Boðuldu boþlukta, kýsýldý sesim,
Hiçbir zaman tam olmadý hevesim,
Çektiðim çileden býktým aðladým.

Usandým hayattan artýk usandým,
Düþündüm, yataða yattým uzandým,
Bilmem ne kaybettim, ben ne kazandým?
Gözümü tavana diktim aðladým.

Aðladýkça benzim sarardý, soldu,
Bu garip halimi soranlar oldu,
Kimseye demedim, gözlerim doldu,
Gizlice gözyaþý döktüm aðladým.

Boþuna bekledim, boþa bekledim,
Taþ olsa ortadan çatlardý dedim,
Böyle olmasýný ben mi istedim?
Kalbimi göðsümden söktüm aðladým.

Aðlaya aðlaya duru gözümün,
Artýk pýnarlarý kuru gözümün,
Yalnýz ‘Þû’Leylâ’da nuru gözümün,
Issýz bir köþeye çöktüm aðladým.

Diken’im, olmayan gülün dikeni,
Belki de hoyratça sevmiþim seni,
Allah, senin ile sýnadý beni,
Kadere boynumu büktüm aðladým…

(‘Þû’Leylâ’ya þiirler)