Ellerimi tut diye sesleniyor biri ardýmdan. Bakmýyorum. Geçmiþimde sýðýndýðým tüm anýlarý parça parça döküyorum yollara, güneþsiz zamanlarýn o içburkan sabahlarýna uyanan gözler gibi sessizce ardýma dönüp bakýyor ve yoluma devam ediyorum...
Gitmem gerektiðini herkes biliyor oysa, yollarla olan o gizli, yasak ve hiç bitmeyecek sevdamý kimbilir kaçkez hayatlarýna aldýlar yazýlý harflerde ve kaçkez inanmadýlar, yaþadýlar...
Bir masalýn gezgin ruhunu bedenime aldým, dudaðýmda kesik bir ýslýk þimdi mevsimleri göremeyecek kadar meþgulum kendimle, hayat baðýþla beni...
Gördüðüm son rüyayý anýmsýyorum sebepsiz bedenime saldýran o iri beyaz köpeði, gözlerimdeki korku gözbebeklerimde büyürken kanter içinde uyandýðým o geceyarýsýný. Islak karanlýk bir yol ve yalnýzlýk iþte bu hayat, sen benim üzerime en korumasýz zamanýmda saldýðýn, diþleri bedenimde dahada keskinleþen köpeði sana býrakýyorum ve kelimelerime bulaþmýþ bu son ayrýlýkla güneþi sna býrakýyorum.
Ýþte sevdiðin kentin sokaklarýnda büyüyor ayrýlýk ve Ýstanbulda soðuk bir mart sabahý, gözlerimde sevdiði herþeyi terketmeyi mutluluk sanan sinsi bir bakýþ. Gidiyorum ey hayat baðýþla beni...