Her þey senden ibaret,seni neyde arasam,
Her þey de senin adýn,her nereye uðrasam,
Sen olmayan þu gönlü,lime lime doðrasam,
Piþmanlýk ve kýzgýnlýk,içimde bir hararet,
Hani reddolundum ya,iþte ondan ibaret.

Yüreðim kanar oldu,kanadýkça gözlerim,
Yaþarým,yaþadýkça,ben hep seni özlerim,
Sana aþkým yaþlanmaz,tutmasa da dizlerim,
Ýster sarýp sev beni,istersen de firar et,
Vücut toprak olur da,hayat candan ibaret.

Aþkýn tanýmý sensin,aþktan hasret gidersin,
Kimi gün çiçek açar,kimi gün ‘hazan’ dersin,
Aslýna bakýlýrsa sen benden de betersin,
Kýzamadým ben sana,istersen,sen azar et,
Zaten kýrýk yüreðim,sanki camdan ibaret.

Yolu zindan eyledin,kelepçeler vuruldu,
Tek suçu sevmek dendi,dar aðacý kuruldu,
Bu gönül harap oldu,beden ise yoruldu,
Boyun kýldan incedir,yeter ki sen karar et,
Aþkýn boynu vurulmaz,ecel sondan ibaret.

Diyecek söz kalmadý,tek umudum beklemek,
Bitmeyen hasretine,hasretini eklemek,
Ve bir ‘Þû’Leylâ’ gibi,yüreðimde saklamak,
Ýster aþkta mutlu ol,istersen de zarar et,
Diken gülü sevmezmiþ,bir yalandan ibaret…

(‘Þû’Leylâ’ya þiirler)