Pencereler, evlerimizden sokaðýmýza açýlan yüreðimizdir bizim. Mahremiyetimizin dýþýnda olaný öðrenme isteðimizdir. Cadde de yürüyen kalabalýklarýn telaþlý koþuþturmasýný görmek, yudumlamakta olduðumuz kahvenin damakta býraktýðý lezzetle tasasýz bir günün dört duvar arasýnda keyfini sürmektir. Mizacýmýza göre önünde yerimizi aldýðýmýz bir dayanaktýr bize pencereler, bazen mahcup ve sýkýlgan bazen de hoyrat ve umarsýz konaklamalarýmýz vardýr onda.

Sessizce tükenip giden ömürler, yine sessiz ve yalnýz görüntüler verir, sanki þuur altýnda bir ses kalabalýklarý tanýk kýlmak ister zamanýn bizden çaldýklarýna. Kimi kez mini, mini yürekler katýlýr bu cümbüþe. Anne yardýmýyla sallanan küçücük eller, babayý güne uðurlar. Güç bela duyulan bir baabbaâ sesi, iþe gitmekle çocuðu kucaklamak arasýnda bir tercihe zorlar sizi. Pencereler, bazen de öfkeli bir bekleyiþin tanýðýdýr kadýn için. Eve dönüþteki bir gecikmenin aldatýlma endiþesiyle için, için sorgulandýðý ve belki de yanaklardan yüreði yakarcasýna usulca dökülen billurumsu sýcaklýkta ki gözyaþlarýna soðuk duvarlarýn tanýk olduðu yerdir. Üç beþ afacanýn yoldan geçenleri ýslatarak, önce gülüþtükleri ve sonra da zoru görerek azarlandýklarý mekânlardýr pencereler. Bazen de gece karanlýðýn da dýþýna sýzdýrdýðý ýþýðýn huzmesiyle sýhhatini öðrenmeye çalýþtýðýmýz bir hasta yakýnýmýzla özdeþleþir pencerelerimiz.

Ýsterik kahkahalarý ya da homurtulu baðýrýþlarý veya fýsýltý halindeki konuþmalarý perdeleyemediði de olur bu pencerelerin. Maskenin yüzden düþtüðü anlardýr bunlar. Perdenin örtülü oluþunun gizleyemediði ayýplar…Sokaðýn gürültüsünü ya da soðuk ve sýcaðý odalarýmýza aldýðý için öfkelendiðimiz anlardýr pencereler. Bize ihanet eden, üzerine kinimizi kustuðumuz þeylerdir depresiff çýkmazlarýmýzda. Bayram günlerinde, özlenen yakýnlarýn geliþinin beklendiði yerlerdir pencerelerimiz. Ya da tutkuyla baðlandýðýmýz bir niþanlýnýn uðurlanýrken buruk acýsýný yüreðimize gömdüðümüz bir yerdir orasý.

Bir tatil köyünde, neþeli insanlarýn gülüþlerini, ya da denize girenlerin oynaþýný odalarýmýza taþýr pencereler. Bir otel odasýnda evden çok uzak olmanýn melankolisinde bu kez yabancýdýr bize pencerelerden duyduðumuz bu sesler. Bir kýr evinde her soluðuyla dirildiðimiz taptaze bir nefestir odamýzda pencereler. Ya da aðustos böceklerinin huzur dolu cümbüþüdür bizlere. Uzaktan iþitilen yabanýl bir baykuþun çaðrýsý veya kurt ulumalarýnýn ürpertisi. Bir sarhoþun iðreti duran narasý, bir ambulansýn yanýp sönen renk armonisidir pencerelerimiz. Bazen ulu servilerin gölgelediði mezarlýklara bakar pencereler. Okunan dua ve surelerle aramýzdan ayrýlýp ebedi yolculuðuna çýkan insan manzaralarý taþýr bize.

Ahh! Pencereler, nedendir bilinmez perdelerle örteriz üzerinizi. Renk, renk perdeler. Cicili, bicili motiflerle süslediðimiz perdeler. Ruhumuzun derinliklerinden dýþa taþýrdýðýmýz zevkle bezediðimiz perdeler.

Perdelediðimiz nedir diye sorsam? Size… Giderek ýssýzlaþan sokaklar mý yoksa akýp giden zaman mý olurdu cevabýnýz.

Aydýn AKDENÝZ

http://blog.milliyet.com.tr/Blogger.aspx?UyeNo=772664