sesin gölgesine yüz süren uzun bir nehirdi gözleriniz
ihaneti besleyen timsah gözyaþlarýnýzý
neden düþler üzerine serptiniz…


daha dündü ýslýðýnýzda çiy tanesi
tozlu gökyüzünüz sevgiye uzak
kahpe bir tuzaktý sözleriniz!..


oysa
sular içinde çýrpýnan mahzun bir nilüfer kadar çaresizdiniz
çare sizdiniz uzayan sancýlara bir avuç su serperken…


þimdi
sessiz midye kimliðinde kabuðunuza çekildiniz
içimin karanlýk denizinde boðulan öksüz þiirleri
müstehzi tavýrlarla bir film gibi izlediniz.


ruhunuzun ýþýðýný köreltip
vicdanýnýzýn sesini toprakla örttünüz!...


-yasak tanýmayan özlemleriniz hiçliðinizde yiterken
nasýl ateþi alnýndan öpmeye yeltenirsiniz-


“böyle ayrýlýk olmaz” derken þarkýlar
kahkahalarýnýzý kadehinize meze ettiniz


bak iþte! tenimin hafýzasý dile geldi
kimliksiz buselerin izi çýðlýk çýðlýða
hani nerede” aþk cesaret ister” diyen ödlek sözleriniz


biri sana “git” dediðinde” kalmak istiyorum” diyebilmekmiþ sevmek
derken þair hiç mi ürpermediniz…


þimdi
dilinizin ucunda kalan sözleriniz kadar güçsüz ve çare/sizsiniz
unutmayýnýz ateþ eken kývýlcým biçer
sakýn tutuþmasýn etekleriniz!..


lütfen!...
aðlama duvarýný yýkarken kýbleye dönünüz


göreceksiniz!
secde ettiðiniz aþk, bulutlara yükselirken
ardýndan sürüklenecek bende kalan emanetiniz!...



Aslý Aydýn