Birkaç gün önce, her nefesinde “üþüyorum” diye haykýran bir yiðidini kaybetti bu millet. Hem de üþüyerek, iliklerine kadar üþüyerek gitti, o özlediði sonsuzluðuna. Þimdi Muhsin Yazýcýoðlu’nu üþüten ve hatta donduran gerçekleri açýklayacaðým burada.. Sýký durun lütfen! Hiçbir þey bildiðiniz gibi deðil. Biraz sonra bütün gerçekleri, tüm çýplaklýðýyla gözlerinizin önüne sereceðim.

Aslýnda Muhsin Bey’i donduracak derecede üþüten þey, ne havanýn soðukluðu ne de karlarýn beyazlýðýydý. Ýþin içinde kimsenin bilmediði ve de düþünmediði baþka bir þey vardý. Aslýnda bindiði helikopter de Keþ daðýna deðil, baþka bir yere düþmüþtü. Bize anlatýlanlarla yaþananlar yani tevehhümlerle gerçekler birbirinden çok farklýydý. Gerçekleri henüz öðrenmediniz ama þimdiden þaþýrmaya baþladýnýz deðil mi? O halde biraz daha sabýrlý olun ve yazýnýn geri kalanýný okuyun lütfen.

Bir gerçeði daha buradan haykýrmak istiyorum. Üþüyerek ve hatta iliklerine kadar donarak sonsuzluða gitmiþ olan milyonlarca “Muhsin” gördü bu ülke. Onlar için bir kere bile gözyaþý dökmeyenler þimdiden silebilirler sahte gözyaþlarýný. Bu ülkede Muhsin/eler, yýllardan beri üþüdüler ve hala üþümeye devam ediyorlar. Kimse görmedi o Muhsinlerin dramýný. Kimse acýmadý onlarýn bu dondurucu üþüyüþlerine. Muhsin Yazýcýoðlu iþte o Muhsin/eler ordusundan sadece birisi ve belki de en önemlisiydi. Muhsin Yazýcýoðlu, yedi buçuk yýl boyunca çektiði hücre hapsinde de üþümüþtü üþümesine ama onu asýl üþüten bu deðildi. Onu asýl üþüten, deðerlerine uzanan eller, bu milletin inancýný her fýrsatta aþaðýlayan, nefretten adeta buz kesilmiþ o soðuk kalplerdi. Onu asýl donduran, uðrunda ölmeyi göze aldýðý kendi ülkesinde, sýrf inancýndan dolayý bir yabancý gibi gösterilmesiydi. Sadece inancýndan dolayý bir kýsým çevreler tarafýndan dýþlanmasýydý onu asýl üþüten.

Halbuki o, canýndan çok sevdiði ülkesinin Alevisiyle Sunnisiyle, saðcýsýyla solcusuyla birlik içinde yaþamasýný arzuluyordu. Sýrf bu arzuyu hatýrlatmak amacýyla partisi için Büyük Birlik adýný uygun görmüþtü. Bu millet, adalet çatýsý altýnda birlik olacaktý. Baþörtülülerle baþý açýklar, laiklerle dindarlar bir arada, barýþ içinde, özgürce yaþayacaktý. Ýþte onun asýl hayali buydu aslýnda. Ve onu asýl üþüten, bazý çevrelerin bu isteklere kasýtlý bir þekilde umarsýz kalmasýydý. Bu milletin acýsýný görmezden gelip, onu “göbeðini kaþýyan adamlar, örümcek kafalýlar, aptal ve cahil insanlar” olarak gören bu zihniyet üþütüyordu onu asýl. Baþka hiçbir þey deðil de bu milletin inançlarýný her fýrsatta aþaðýlayan düþünceler dondurmuþtu onu gerçekte.

Çanakkale Harbinde þehit verdiðimiz on binlerce Lise ve Üniversite mezunu gencimizin yasýný hala tutarken, Sarýkamýþ’ta öyle ya da böyle dondurduðumuz gençlerimiz adýna hala aðýtlar yakarken; ilkokuldan üniversite kapýlarýna kadar bin bir emek ve umutla ulaþmayý baþaran milyonlarca Muhsin’i (Muhsine’yi) aþaðýlayarak, dýþlayarak, üniversite kapýlarýndan kovarak ne yaptýðýmýzýn farkýnda mýydýk? Devletten dýþlanmýþ insanlar, aslýnda üþütülmüþ, dondurulmuþ ve hatta en azýndan psikolojik olarak öldürülmüþ deðiller midir? Sarýkamýþ’ta, Çanakkale’de þehit olan vatan evlatlarý için üzüldüklerini söyleyenler, bugünün milyonlarca evladýný, solcu, saðcý ya da dindar olduklarý için aþaðýlarken bu ülkenin kaybettiði zamanýn, paranýn, iþ gücünün, geliþmenin farkýnda deðiller miydi? Peki bu kýsýr çekiþmeler sonucunda Türkiye’nin kaybettiði enerjinin, paranýn, aklýn hesabýný kim verecekti?

Yazýmýn baþýnda söz verdiðim gibi açýkladým Muhsin Yazýcýoðlu’nun ve diðer Muhsinlerin gerçekte neden donduklarýný. Umarsýz bir baský, kayýtsýz bir aþaðýlayýcýlýk, empatisiz bir hor görme… Her soykýrým öncesinde yaþanan o dondurucu fýrtýnanýn ana unsurlarýydý bunlar. Milyonlarý iliklerine kadar üþüten ve hatta donduran ölümden daha soðuk dehþetli bir tipi…

Muhsin Yazýcýoðlu da iliklerine kadar üþüdüðü halde, milletini bu dehþetli fýrtýnadan kurtarmaya çalýþýyordu aslýnda. Karlar arasýnda muhtemelen kelime-yi þehadetlerle noktaladýðý ömrünü bu amaç uðruna geçirmiþti. Hadi diyelim onu ve diðerlerini kendi umarsýzlýðýmýz, hoþgörüsüzlüðümüz, sevgisizliðimiz yüzünden üþüttük. Hadi diyelim aramýzdan ayrýlan Muhsinler için iþ iþten çoktan geçti. Ama þu anda aramýzda yaþayan, özgürce inanmak ve dinini yaþamak isteyen Muhsin/e/leri donmaktan kurtarmak adýna hala bir þeyler yapabiliriz. Hala onlarý dýþlanmýþlýðýn ve aþaðýlanmýþlýðýn buzul daðlarýnda donmaktan kurtarabiliriz. Onlara insan olmanýn sýcaklýðýný bir kere daha yaþatabiliriz çalýþmalarýmýzla.

29 Mart seçim sonuçlarý da insanlarýmýzýn daha fazla özgürlük, daha fazla demokrasi istediðini açýkça ortaya koyuyor. Alevilerin, Türklerin, Kürtlerin, Dindarlarýn, Solcularýn sorunlarýný kendi sorunlarýmýz gibi hissedip, onlarý üþümekten ve hatta donmaktan kurtarmamýzýn zamaný gelmedi mi? Sadece seçim meydanlarýnda onlarýn deðerlerini hatýrlayýp sonrasýnda onlarý adam yerine koymazsanýz, Muhsin Yazýcýoðlu’nun helikopterinin çarptýðý o Keþ daðýndan ne farkýnýz kalýr? Bu milleti donmaktan kurtarma faaliyetine Muhsin Yazýcýoðlu’nun Kuran Kurslarý için sunduðu yasa tasarýsýný kabul ederek baþlayabilirsiniz. Böylece bu insana duyduðunuz saygýnýn gerçekliðini de ispatlamýþ olursunuz. Ardýndan toplumun bütün kesimlerinin demokratik taleplerine, ülkenin birliðini ve beraberliðini pekiþtirecek þekilde cevap verebilirsiniz.

Bu arada Muhsin Yazýcýoðlu ve arkadaþlarýný taþýyan helikopterin gerçekte Keþ daðýna düþmediðini söylemiþtim. Evet yazýmý sonlandýrmadan önce bu gerçeði de açýklamam gerekiyor. Muhsin Yazýcýoðlu aslýnda Keþ daðýna düþmedi. O ve arkadaþlarý bütün ýstýraplarýyla, çileleriyle ve de üþüyüþleriyle beraber bu milletin o tertemiz yüreðine düþtüler. Alevisiyle Sunnisiyle, Türküyle Kürdüyle, Saðcýsýyla Solcusuyla, aramýzdan ayrýlan bu çileli yüreklere ve kendi Muhsinlerimize son bir hediye verelim. Yarýnýn Muhsin/e/leri üþümesin diye ülkemizi bir Adalet Cennetine dönüþtürelim. Bütün baskýcý, aþaðýlayýcý ve soykýrýmcý düþünceleri izale ederek, bizim gibi olmayanlarý da anlamaya çalýþarak bu dondurucu soðuktan kurtulabiliriz.

Vakit kaybetmeden ülkemizin daha da adil olmasý, daha da ileri gitmesi için var gücümüzle çalýþmamýz gerekiyor. Kavgayla ve nefretle geçen her saniye, gittikçe artan küresel fýrtýnalar karþýsýnda bizi çaresiz býrakýyor. Kalemlerimizle, yasa tasarýlarýmýzla, dualarýmýzla, çalýþmalarýmýzla bir an önce kurtarma çalýþmalarýna baþlamamýz gerekiyor.

Birkaç saniye bile geç kalmaya hakkýmýz yok. Adalet helikopteri KÝN daðýna düþtü. Ýnsan haklarýndan ve hürriyetten yana çok acý sinyaller alýyoruz. Ve oralarda bir yerlerde, umarsýzlýk, aþaðýlanma, nefret fýrtýnalarýna kapýlmýþ koca bir Muhsin/e/er ordusu üþümeye devam ediyor.