hep ayný terane "eþek eþeði ödünç kaþýyor."
insan, þiir adýna yapýlan yorumlara þaþýyor.
herifçioðlu daha bakmadan çayýn tadýna.
eline saðlýk, çok nefis, çok güzel olmuþ diyor.

o onu kaþýyor, bu bunu kaþýyor, müteþair coþuyor.
kulak arkasýnda bir kalem kýstýrýlmýþ aðamýn,
bir avuç tuz alýp avaz avaz koþuyor.
bana sorarsanýz laf sanat manat, kalem eþ boþuyor.
arif olan anlýyor, diðer güruh kanatsýz uçuyor.

ben de bir kalem aldým elime,
elim üþüyor, kalem üþüyor.
kâðýt küsüyor.
kalemimin ucundan kâðýda neler neler düþüyor.
iyi bir yorumcuysan gel de bu düþü yor.
bir müteþair aklýnca hiciv miciv döþüyor.

bak hele!
kýzma bana ben de kendimce yorumluyorum.
sanma ki bunlarý yazarken,
hiç mi hiç yorulmuyorum.
yorum içinde nice nice yorum arýyorum.
lâkin hiç mi hiç sorulmuyorum.
ben de kendimce bir þeyler yorumluyorum.

bu dükkan öyle bir dükkan ki gelen bulur sefa.
alan piþman, satan bedbin,hiç uðramaz hiç vefa.
ehl-i diller dýþ dolaþýr, merkebi merkep kaþýr.
o onunla bu bununla cümlesi haþýr neþir.
ben de yazdým þöyle böyle bir þiir.
ankara,31.03.2009 Ý.K